ในวันหนึ่งเราจะรู้ว่า คนร่ำรวยที่สุด ไม่ใช่คนมีเงินมาก
คนเราทุกคนที่เกิดมาบนโลกใบนี้นั้น ต่างมีความต้องการและการใช้ชีวิตที่แตกต่างกัน เป้าหมายในชีวิตแต่ละในช่วงวัยก็มีความต่างกันด้วย ในบทความด้านล่างนี้เป็นเรื่องจริงของคนในยุคสมัยปัจจุบัน ที่ล้วนแต่หาความสุขให้กับตัวเองจนลืมใส่ใจความรู้สึกของคนรอบข้าง คนในครอบครัวที่เลี้ยงดูเรามาจนเรามีถึงทุกวันนี้
โตขึ้นน้องจะรู้ว่า ยากยิ่งกว่าหาคนดีๆ
คือ หาทำเลค้าขายดีๆ
ยากยิ่งกว่าสอบเข้า มหาวิทยาลัยดีๆ
คือ การมีอาชีพการงานดีๆ
โตขึ้นน้องจะอึ้งว่า
พ่อแม่เราเอาเงินที่ไหนมาเลี้ยงเรา
ขนาดเราเงินเดือน 3 หมื่น
ยังไม่พอจะให้พ่อแม่ได้เลย
โตขึ้นน้องจะเข้าใจ
ว่าโซดาขวดละ 100
ในร้านที่น้องไป..แพงขนาดไหน
น้องจะเริ่มสงสัยว่า
แม่คนเดียวทำไมเลี้ยงลูก 3-4 คนได้จนเรียนจบ
แต่ลูก 3-4 คน เรียนจบ มีงานทำหมด
แต่ไม่มีใคร เลี้ยงดูแม่ได้สักคนเดียว
โตขึ้นน้องจะเข้าใจ
ว่าทำไมแม่ต้องทำงานหนัก
วันหยุดไม่ได้พัก ค่ำมืดยังไม่ได้กินข้าว
น้องจะรู้ว่าเขาทำ…เพื่อใคร
วันนึงน้องจะคิดได้
ว่าชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย
เป็นช่วงชีวิตที่มีความสุขที่สุดแล้ว
เพราะมีคนหาเงินให้ใช้
เรียนไปเที่ยวไปไม่ต้องคิดอะไร
วันนึงน้องจะรู้
ว่าคุณค่าของชีวิต
ไม่ได้วัดกันที่โทรศัพท์เครื่องใหม่
หรือกระเป๋าแบรนด์เนม
แต่มันวัดกันที่ ความรับผิดชอบ
และ สามัญสำนึก
วันนึงน้องจะรู้ว่า คนที่ร่ำรวยที่แท้จริง
คือ คนที่เลี้ยงดูพ่อแม่ได้
ไม่ใช่คนที่สามารถจ่ายค่าเหล้า
ขวดละ 5 พันโดยไม่เสียดาย
วันที่พ่อแม่จากไป…
วันนั้นแหละ คือวันที่โลกนี้
ไม่มีใครรักน้องจริง หลงเหลืออยู่อีกแล้ว!!
เมื่อก่อนร้องเรียกหาแต่ เพื่อนในโซเชี่ยล
วันนึงน้องจะเรียกร้องหาแต่พ่อแม่
ที่ไม่มีวันหวนกลับคืนมาได้
แม่ขายแกงได้วันละไม่ถึงพัน
เลี้ยงลูกจนเรียนจบมีงานทำมาได้
ลูกเงินเดือน 2-3 หมื่น กลับเลี้ยงดูแม่ไม่ได้
วันนี้บทความนี้
น้องอ่านแล้วอาจจะไม่เข้าใจ
สักวัน….ที่คิดได้ จะเข้าใจมันดี
คนเก่งคือคนที่เลี้ยงดูพ่อแม่ได้
ขอบคุณข้อมูลจาก : สิริทัศน์ สมเสงี่ยม
