เธอไม่รู้ว่า “ตัวเองจากโลกไป” ยังกลับบ้านไปทำอาหารจานโปรดให้ลูก
เธอเองเป็นผู้หญิงวัยกลางคน เลิกกับสามีมาได้หลายปีแล้ว แต่ก็ไม่ได้ไปแต่งงานใหม่ ได้แต่ใช้ชีวิตอยู่กับผู้ชายสองคนมาโดยตลอดโดยลำพัง ในปีนี้ลูกชายเรียน ม.ปลาย ปีสุดท้ายแล้ว เพื่อที่จะเลี้ยงดูลูกชายของเธอเองอันเป็นที่รัก เธอจึงเปิดร้านขายก๋วยเตี๋ยวริมถนน เปิดร้านตั้งแต่เช้าตรู่จนพบค่ำ
วันนี้ก็เหมือนทุกๆ วันเธอมาเปิดร้านแต่เช้า ตั้งหม้อก๋วยเตี๋ยวเตรียมรอลูกค้า ด้านนอกมีชายสองคนยืนคุยกันอยู่ “ยังเร็วอยู่เลย เข้าไปกินก๋วยเตี๋ยวสักชามแล้วค่อยไปก็ได้” ชายเสื้อขาวเสนอ “เอาสิ” ชายเสื้อดำพนักหน้ารับทั้งสองเดินเข้ามาในร้านสั่งก๋วยเตี๋ยวคนละชาม จากนั้นก็กินจนเกลี้ยงไม่เหลือแม้แต่น้ำซุปสักหยด แล้วชายเสื้อขาวก็หันมายกนิ้วให้เธอ พร้อมชม “อร่อยมาก เดี๋ยวไปถึงที่นู่นจะให้ทำให้กินอีกสักชาม แล้วข้าจะช่วยพูดชมเจ้าให้”
เธอขำที่ชายเสื้อขาวพูด จะไปไหน ชมอะไรก็เลยถาม เขาก็เลยตอบว่า “ในนรกไง เจ้า ต า ย แล้วนี่นา นี่คงยังไม่รู้ตัวล่ะสิ” “ ต า ย อะไร อย่ามาพูดมั่วๆ ฉันยังทำก๋วยเตี๋ยวให้คุณสองคนกินอยู่เลย” “ไม่เชื่อก็ออกไปดูตรงสี่แยกสิ” เธอไม่เชื่อเดินออกจากร้านตรงไปที่สี่แยก เห็นรถตำรวจกับรถพยาบาลจอดอยู่หน้ารถขนปูน เธอแหวกผู้คนเข้าไปข้างในแล้วก็เห็นผู้หญิงที่เหมือนเธอทุกอย่าง แม้แต่เสื้อผ้าและรองเท้านอนจมกองเลือดอยู่ ถัดไปไม่ไกลก็มีรถจักรยานไฟฟ้าที่เธอขี่มาร้านทุกวันล้มพังอยู่หน้ารถขนปูน ชายเสื้อขาวดำสองคน เดินมาอยู่ทางด้านหลังเธอ “เห็นแล้วใช่มั้ยว่าเจ้า ต า ย แล้ว ไปกันได้รึยัง”
“ท่านทั้งสองเจ้าคะ ขอดิฉันไปเจอลูกอีกสักครั้ง ไปทำอาหารให้แกกินอีกสักมื้อได้มั้ย อีกหน่อยแกก็จะไม่ได้กินอาหารฝีมือแม่อีกแล้ว” ชายสองคนมองหน้ากันแล้วพยักหน้า แล้วทั้งสามก็มาโผล่ที่โรงเรียนของลูกชาย เธอเห็นลูกชายกำลังตั้งใจเรียนก็ดีใจน้ำตาไหล แต่ลูกชายมองไม่เห็นแม่ จากนั้นเธอก็กลับบ้านไปทำอาหารจานโปรดของลูก สารพัดอาหารที่ลูกชายชอบวางเรียงเต็มโต๊ะ ยังไม่ทันที่ลูกจะกลับบ้าน ก็ถึงเวลาที่เธอต้องไป เธอเหลือบมองทุกอย่างเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจากไป
ลูกชายกลับมาถึงบ้านก็ร้องว้าวอย่างดีใจที่กับข้าวของโปรดวางเต็มโต๊ะ รีบตะโกนถามแม่ “ว้าว!น่ากินที่สุด ทำไมวันนี้แม่กลับบ้านเร็วจังครับ” พ่อของเขาที่เพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาล เดินออกมาจากครัว “แม่กลับมาทำอาหารให้ แล้วก็ไปต่างจังหวัดแล้วลูก แม่คงต้องไปทำงานที่นั่นอีกนาน ตอนนี้ก็ขายร้านก๋วยเตี๋ยวไปเรียบร้อยแล้ว อีกหน่อยพ่อจะมาอยู่เป็นเพื่อนแกเองนะ”
ความรักของแม่ยิ่งใหญ่ เฉกเช่นน้ำในมหาสมุทร
ความรักของแม่บริสุทธิ์ เฉกเช่นน้ำค้างยามรุ่งอรุณ
ความรักของแม่อบอุ่น เฉกเช่นแดดในฤดูหนาว
ความรักของแม่ทอดยาว เฉกเช่นระยะทางระหว่างดาวแต่ละดวง
แม่ บุคคลผู้เป็นที่รักตลอดไป!
ขอขอบคุณ : postsod, liekr
