เหตุผลว่าทำไมบางครั้ง “การอยู่เงียบๆ” ถึงเป็นทางออกที่ดีกว่า

เหตุผลว่าทำไมบางครั้ง “การอยู่เงียบๆ” ถึงเป็นทางออกที่ดีกว่า

เคยคิดกันไหม ว่าเรายิ่งโตขึ้นทำไมเราถึงพูดน้อยลง ทำไมเราถึงมีเรื่องในใจมีเรื่องที่จะต้องให้คิดมากมายแต่บางสิ่งบางอย่างแล้วก็พูดมันออกมาไม่ได้ เคยเป็นกันบ้างไหม…

เมื่อโตขึ้น เรายิ่งรู้สึกว่าในเรื่องบางเรื่องนั้น

เราขอเลือกที่จะอยู่เงียบๆคนเดียวดีกว่า

เพราะเมื่อเราพูดออกไป ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น

บางทีก็ยิ่งทำให้แย่ลงด้วยซ้ำ

เป็นคนที่นิ่งเฉยๆบ้างก็คงจะดีนะ

การแสดงความรู้สึกด้วยการทะเลาะ การตอบโต้

ไม่ได้เป็นผลดีกับตัวเราเลย กลับทำให้ยิ่งแย่

เมื่อดีใจดีในใจก็พอ เมื่อเสียใจทุกข์ในใจก็พอ

มีความสุขให้มาก โมโหให้น้อย ชีวิตจะเป็นสุข

เมื่อเราโตขึ้นสติต้องมีมากขึ้น พิจารณาในทุกเรื่องให้ดี

คิดก่อนพูด คิดก่อนทำ คิดก่อนตัดสินใจที่จะลงมือ

ไม่ใช่ทุกคน ที่จะมีความรักและความชื่นชมในตัวเรา

ไม่ใช่ทุกคน ที่จะมีความหวังดีต่อเรา

เพราะฉะนั้น ถ้าเราเผลอทำตัวไม่ถูกใจใคร

คนรอเหยียบย่ำอาจจะเยอะกว่าก็ได้

โลกไม่ได้ร้ายหรอก แต่ก็ไม่ได้สวยงามมากขนาดที่ใจเราคิด

เพราะฉะนั้น เราควรมองในแบบที่มันเป็น

อยู่ในแบบที่มันเป็น

ทำตัวเองให้มีค่า หมั่นสร้างความดี สะสมบารมี

มีโอกาสก็ควรทำเอาไว้

ใช้ชีวิตของตัวเองให้มีความสุข

อยู่กับคนที่เรารักอยู่กับครอบครัว

ความดีที่เราทำนั้น ก็เปรียบดังอากาศ อาจมองไม่เห็น แต่รู้สึกได้

พายุนั้นก็เปรียบดังความโกรธ ที่กระทบใจ

ในวันที่เราโกรธนั้น ก็เหมือน เราเอาผ้าปิดตาแล้วทำตามอารมณ์

เราจะไม่เห็นเลยว่าเราทำ หรือพูดอะไรไปบ้าง

แต่คนรอบข้างเรา เขาจะมองเห็นได้อย่างชัดเจน

ดังนั้นความโกรธ จึงเป็นโทษต่อตัวผู้โกรธเอง

อย่าได้เอาความโกรธเพียงชั่วคราว ไปแลกเปลี่ยนกับความรู้สึกดีๆ ที่เขามีให้

เพราะ ต่อให้คนดีแค่ไหน เขาก็มีขีดจำกัด ของเขาเหมือนกัน

ถ้าโกรธบ่อยจนควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้

เรียบเรียง : postsara

ขอบคุณข้อมูลจาก : bitcoretech