“คนที่ไม่มีลูกเรียกว่าเป็นคนมีบุญ” พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

“คนที่ไม่มีลูกเรียกว่าเป็นคนมีบุญ” พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

“คนที่ไม่มีลูกเรียกได้ว่าเป็นคนที่มีบุญสูง”

ถาม : ตัวดิฉันเองนั้นไม่มีลูกเป็นของตัวเอง ที่เป็นแบบนี้เป็นเพราะว่าดิฉันไม่มีบุญใช่ไหมคะ

พระอาจารย์ : มีบุญสิโยม คนดีไม่มีลูก คือคนที่ไม่มีบุญได้อย่างไรล่ะ คนที่มีลูกนะเป็นคนที่มีกรรม ลองถามคนที่มีลูกดูสิ

ถาม : แล้วทำไมคนที่มีลูกถึงมีกรรมล่ะคะ

พระอาจารย์ : เพราะว่าเลี้ยงลูกมันทุกข์ไง เดี๋ยวลูกก็ดื้อลูกก็ไม่เชื่อฟัง ทำอะไรก็ไม่เชื่อฟัง หรือลูกไปทำอะไรให้เกิดความเสียหายขึ้นมา พ่อแม่ก็ต้องทุกข์ ลูกไปทำร้ายข้าวของของคนอื่น พ่อแม่ก็ต้องมารับผิดชอบมาจ่ายค่าเสียหายต่างๆ งั้นเลี้ยงลูกมันไม่ใช่เป็นของสนุก ต้องหาเงินหาทองมาให้มีใช้อยู่ตลอดเวลา ลูกนี่ไม่ต้องหาเลยใช่ไหม อยากจะได้เงินอะไรก็แบมืออย่างเดียวขออย่างเดียว พ่อแม่นี่กว่าจะหาเงินมาได้สักบาทนี่ต้องเหนื่อยยาก ถ้าไม่มีลูกก็ไม่ต้องมาหาเงินมาเลี้ยงลูกให้เหนื่อยยาก เนี่ยเขาถึงเรียกว่าเป็นทุกข์ คนที่ไม่มีลูกหน่ะเรียกว่าเป็นคนมีบุญ เราอย่าไปมีลูกล่ะเข้าใจไหม เราเป็นลูกก็ได้แต่อย่าไปมีลูกก็แล้วกัน โตไปก็บวช บวชแล้วสบายไม่ต้องมาเลี้ยงลูกให้ทุกข์

ถาม : ถ้ามีคนสองคน คนหนึ่งมีลูกแล้วอีกคนนึงไม่มีลูก คนที่มีลูกเขาก็เลี้ยงลูกไปด้วยความทุกข์แล้วก็แก่ไปทั้งคู่ แล้วตอนบั้นปลายชีวิตคนที่มีลูกเขาได้ลูกดีก็จะดูแลพ่อแม่ยามเจ็บไข้ได้ป่วย แต่คนที่ไม่มีลูกก็ไม่มีคนดูแล แล้วใครจะมีกรรมมากกว่ากันคะ

พระอาจารย์ : คนที่ไม่มีลูกหน่ะสบาย เพราะจะได้พึ่งตนเองได้ จะรู้จักพึ่งตนเอง ถ้าพึ่งไม่ได้ก็จากไป ก็ไม่เป็นไรยังไงก็ต้องจากไปสักวันอยู่ดี แล้วก็โอกาสที่จะได้ลูกดีมันก็มีน้อยมากโอกาสได้ลูกไม่ดีมันจะมีมากกว่า แล้วจะมาเสียอกเสียใจมากกว่าคนที่ไม่มีลูก คนที่ไม่มีลูกเขาก็ต้องเตรียมตัวพึ่งตัวเขาเอง เมื่อเขาไม่มีใครมาพึ่งแล้วเขาอยู่กันได้ เขาก็พร้อมที่จะไป

อย่างเป็นพระนี่ก็ไม่มีลูกใช่ไหม ก็เตรียมตัวเตรียมใจจากไปอยู่เรื่อยๆ ถึงเวลาไปก็ไป ลูกศิษย์มันจะดูแลหรือไม่ดูแลก็ช่วยไม่ได้ มันก็บังคับให้เราต้องพึ่งตัวเอง.

ธรรมะบนเขา

วันที่ ๘ ตุลาคม ๒๕๕๙

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต