อย่าเล่าให้ทุกคนฟัง เพราะต่อหน้าก็รับฟัง แต่ลับหลัง
เคยได้ยินกันไหม กับประโยคที่ว่า ‘อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน’ การที่ตัวเรานั้นเที่ยวบอกคนอื่นว่าเราเป็นอย่างนั้นเราเป็นอย่างนี้ เล่าเรื่องราวต่างๆให้คนอื่นได้รับฟังนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ได้ต่างกับคำว่า การประจานตัวเอง เพราะบางคนที่รับฟังเรานั้น ต่อหน้ารับฟัง แต่ลับหลังคอยจ้องแต่นินทา พูดว่าร้ายกับอื่น
เพราะฉะนั้นหากคุณทำดีกับคนอื่น.. นั้นไม่ได้หมายความว่าเขาจะดีกับคุณตอบ คุณไม่เคยว่าร้ายไม่เคยนินทาทาใคร ใช้ว่าคุณจะไม่โดนนินทา ยิ่งเป็นคนสนิทที่เราไว้วางใจยิ่งต้องระวังกันเอาไว้ เพราะไม่มีใครที่จะคอยหวังดีกับเราเสมอไป
ฝากไว้ให้คิด : มิตรแท้ หรือ ศัตรู จะเผยให้เห็นชัดเจนที่สุด ตอนที่คุณ ” ล้ม ” ประสบการณ์ จะสอนให้คุณรู้จักเลือกคบคน วางตัว และ รักษาระยะห่าง เวลามีคนมา “เกลียด” คุณ แท้จริงแล้วเขาไม่ได้เกลียดคุณ เขาแค่อิจ ฉาคุณที่คุณมีสิ่งดีกว่าเขา เพราะเขารู้ตัวว่าไม่มีอะไรดีสู้คุณได้ แท้จริงแล้วลึกๆเขาไม่ชอบตัวเอง
เคยเจอไหม… บางคนดูใจดี…แต่ไม่เคย “เสีย สละ” บันไดอยู่ข้างๆ แต่ทำเป็นยื่นมือมาช่วย บางคนดูใจดี…แต่ไม่เคย “เสีย สละ” บางคนดูแล้งน้ำใจ… แต่มีอะไร “พึ่งได้เสมอ” บางคนดูเหมือนเหมือนจะช่วยคุณเต็มที่ พยายามหยิบยื่นทุกสิ่งที่มี เพื่อช่วยคุณ
บางคนดูเป็นผู้ใหญ่ แต่อารมณ์เสียง่าย บางคนดูเป็นเด็ ก แต่คุมกิริยาได้ดี บางคนดูเก่ง แต่ไม่เคยเริ่มต้นอะไรใหม่ บางคนดูไม่เก่ง แต่ลงมือแล้วสำเร็จทุกเรื่อง บางคนดูน่ารัก แต่ได้ตลอดไม่เคยเสีย บางคนดูไม่น่ารัก แต่ให้ตลอดไม่เคยได้ บางคนดูน่าไว้ใจ แต่ไม่มีใจ บางคนดูไม่น่าไว้ใจ แต่คอยช่วยเต็มที่
บางคนดูเป็นมิตร แต่ความคิดอิจ ฉาตลอด บางคนดูเป็นภัย แต่ได้ใจทุกที บางคนดูเหมือนคนจริง แต่พอเอาเข้าจริงไมใช่อย่างที่เห็น บางคนดูไม่เอาไหน แต่จริงจังเมื่อไรดูน่าเชื่อถือขึ้นมาทันที จงจำไว้ว่าทุกสิ่งไม่ใช่อย่างที่ตาเห็น จงให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์
ขอบคุณข้อมูลจาก : rugyim
