ความทุกข์ มักตกอยู่กับคนที่เกลียด กรรม ตกอยู่กับคนที่เคียดแค้น
คนเราทุกคนมักมีความเคียดแค้นอยู่ในตัว ความเคียดแค้นและการที่เรานั้นไม่ให้อภัย เป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้เรามีความทุกข์โดยที่เราไม่รู้ตัว
ความทุกข์ มักตกอยู่กับคนที่เกลียด กรรม ตกอยู่กับคนที่เคียดแค้น
คนที่ไม่มีความทุกข์ ไม่มีกรรม คือคนที่ไม่เกียจไม่เคียดแค้นใครทั้งนั้น
ใครที่ให้อภัยได้ก่อน มักจะมีความสุขในชีวิตก่อน
การให้อภัย แต่ไม่ให้โอกาส ให้อภัยแต่กลับไปคบ
คุณต้องทำความเข้าใจให้ดีก่อนว่าคำว่าให้อภัย กับคำว่าให้โอกาส เป็นคนละส่วนกัน
การให้อภัย คือการยกโทษทางจิตใจของเรา ในสิ่งที่เขาผิดเขาก็ทำต่อเรา
ทำให้ความรู้สึกของเรานั้นมีความโกรธแค้น
เรารู้สึกว่าให้อภัยเขาได้ เราจึงให้อภัย
การให้อภัยไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าเรื่องราวที่เขาทำผิดนั้นจะเป็นอย่างไร
จะเสียใจ จะชดใช้ จะรับโทษหรือเปล่า เราไม่ต้องไปสน
ถ้าหากว่าเราให้อภัยเขาได้ สิ่งที่เราได้นั่นคือความโกรธออกไปจากตัวเรา
ในบางครั้งเราไม่ให้อภัยคน เพราะเราคิดว่าเราทำไม่ได้
หรือไม่เราก็รู้สึกแค่ว่าเราไม่อยากให้อภัย อยากจะเก็บเป็นความโกรธแค้นนี้เอาไว้
เพราะเขาไม่ควรได้รับการให้อภัย แต่ในขณะเดียวกันนั้น
เรากลับไม่รู้ตัวว่าจิตใจของเราที่โกรธแค้นนั้น มักจะมาคู่กับความทุกข์
และในที่สุด มันมักจะกลับมาทำร้ายตัวเราอยู่เสมอ
ในการให้อภัย ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องกลับไปดีกับเขา
แต่เป็นการทำให้เราพ้นจากจิตใจที่คิดแค้น และความเจ็บปวดต่างๆ
เคยได้ยินไหมกับคำที่ว่าให้อภัย แต่ไม่สุงสิงด้วย
ยกโทษให้ แต่ไม่กลับไปคบ
ให้อภัยเขา เราสุข โกรธเขา เกลียดเขา เราก็ทุกข์เอง
ให้อภัยมันช่วยปลดปล่อยเราจาก.. ความทุกข์ และ ความแค้น
คนที่ทำได้คือคนที่ชนะไม่ใช่พ่ายแพ้
จริงๆ แล้วการให้อภัยกับการให้โอกาส
เป็นคนละส่วนกัน เราให้อภัยแต่ไม่ให้โอกาสได้
เพราะการให้อภัยคือการยกโทษทางจิตใจ
ที่ปลดปล่อยตัวเราจากการถูกทำร้ายทางใจ
แต่การให้โอกาสต้องมาพร้อมกับการพิสูจน์ตัวเองของคนทำผิด
ถ้าคนทำผิดไม่ได้กลับใจ ไม่ได้เสียใจ
เราไม่จำเป็นต้องให้โอกาสเสมอไป
และบางครั้งเขายังต้องรับโทษจากความผิดนั้น
แต่ส่วนของเรานั้น แค่ยกโทษให้เขา แล้วเดินหนีออกมา
เอาความสุขของเรากลับคืนมาใหม่เป็นของเรา
การให้อภัย ทำให้เราได้ชีวิต และ ความสุขของเรากลับมา
ขอบคุณข้อมูลจาก : bitcoretech
