หากเดินออกมาได้เมื่อไหร่ ตัวคุณก็จะหมดได้เมื่อนั้น
คนเราทุกคนนั้นล้วนพบเจอคนมากมาย คนที่ดี คนที่จริงใจ คนที่ดีกับเรา แต่ก็ใช่ว่าทุกคนจะเจอคนที่ดีอยู่เสมอไป คนที่ทำให้เราเศร้า คนที่ทำให้เราเสียใจ คนที่ทำให้เราเป็นทุ ก ข์ หากตัวเราเองเดินออกมาได้จากคนเหล่านี้เมื่อไหร่ ตัวเราก็จะหมดก ร ร มได้เมื่อนั้น
ตัวเราต้องเป็นคนดี ให้เหมาะสมกับที่ได้พบกับคนดีๆด้วย เมื่อผลบุญส่งผลให้เราพบเจอแต่คนที่ดี คนที่จริงใ จคนที่มีความมั่นคงนั้นเข้ามาในชีวิตของเรา ก็จะทำให้เรามีความสุขในชีวิตมากขึ้น
แต่ถ้าตัวเราไปเจอคนที่ไม่ดี นั่นเป็นผลก ร ร มของเราให้ได้พบคนที่ไม่จริงจัง ไม่จริงใจ ไม่ให้เกียรติซึ่งกันและกัน จะทำให้ชีวิตของเราไม่มีความสุข
ถ้านิสัยของเราดีขึ้น ในวันที่พบคนดี จึงเรียกว่า พบคนดีในเวลาที่เหมาะในที่นี้ เหมาะในที่นี้ คือมีความพร้อมที่จะรักษาความรัก ถ้านิสัยของเรายังไม่ดีขึ้น ในวันที่พบคนดี
แบบนี้แนวโน้มคือ นิสัยเสียๆของเรา จะเป็นตัวที่ทำให้คนดีๆออกไปจากชีวิตเราได้ ตราบใดที่ไม่คิดแก้ไขนิสัยร้ายๆ ของตัวเองให้ดีขึ้น แนวโน้มคือชีวิตเรา ก็จะดึงดูดคนที่แย่ๆ ดึงดูดคนแบบเดิมที่ไม่ดีๆเข้ามาเหมือนเดิม
ถ้านิสัยของเราดีขึ้น ในขณะที่ยังต้องเจออยู่กับคนไม่ดี ความดีหรือก ร ร มดีของเราตรงนี้ ไม่ใช่สิ่งที่จะรับประกันได้ว่า จะสามารถเปลี่ยนใครให้ดีขึ้นได้ แต่ความดีนั้น จะทำหน้าที่ดึงดูดคนดีๆ เข้ามาในวันหน้าแทนและมักจะเป็นในเวลาที่เหมาะด้วย
การเจอคนดี แต่รักษาคนดีไม่เป็น ส่วนหนึ่ งเป็นเพราะไม่รู้จักการต่อบุญใหม่ร่วมกัน แต่ส่วนใหญ่ ก็เป็นเพราะหวงนิสัยเสียๆของตน มากกว่าคนดีๆ ที่เข้ามาในชีวิตนั่นแหละครับ การเจอคนร้ายๆ แต่ยังยอมทนทุกข์อยู่ ตรงนี้คือการใช้ ก ร รม ในรูปแบบหนึ่ งที่ต้องพบเจอด้วย
หากเมื่อไห ร่ที่ตัวเรานั้นถูกมากพอแล้วทนมากพอแล้ว ไม่อยา กเห็นตัวเองต้องเป็นแบบนี้ ให้ตัวเราเดินออกมาเดินออกมาให้ไกลที่สุด หากเราเดินออกมาได้เมื่อไหร่ นั้นจึงเรียกว่า “หมดก ร ร ม” ได้เมื่อนั้น
ขอบคุณข้อมูลจาก : คิดเป็น
