สละเวลาสัก 1 นาที ข้อคิดดีๆ จากนิทานเรื่อง “ตะปู ของพ่อ”
เมื่อใดก็ตามที่เจ้าได้ทำอะไรลงไปโดยใช้อารมณ์โดยไม่ยั้งคิด สิ่งนั้นย่อมเกิดเป็นรอยแผล เหมือนกับการที่เอาสิ่งใดไปทำร้ายจิตใจของใครสักคนนึง
หลังจากที่ฉันได้อ่านหนังสือเล่มนึงที่ชื่อว่า เข็มทิศชีวิต เขียนโดย คุณฐิตินาถ ณ พัทลุง ซึ่งเป็นหนังสือยอดฮิตที่ให้กำลังใจในการใช้ชีวิต อีกทั้งยังเป็นแนวทางในการทำให้การใช้ชีวิตมีความสุข สิ่งใดอ่านแล้วรู้สึกชอบมาก เลยอยากจะมาแบ่งเรื่องราวดีๆ ชื่อเรื่องว่า
“ตะปู ของพ่อ”
เรื่องราวนี้พ่อสอนกับลูกของเขาเองว่า เมื่อเขาอารมณ์ไม่ดี หรือหงุดหงิดใจอะไรกับคนอื่น ให้ทำตามสิ่งที่พ่อบอก
พ่อของเขานั้นจึงให้ตะปูกับเขา 1 ถุง และบอกกับเขาว่า
ในทุกๆครั้งที่ลูกรู้สึกโมโห รู้สึกไม่ดี หรือว่าจะโกรธใครก็ตาม ให้ทำการตอกตะปู 1 ตัวไปที่รั้วหลังบ้านก็แล้วกัน
ซึ่งในวันแรกผ่านไป เขาก็ได้เอาตะปูไปที่รั้วถึง 40 ตัว และวันที่ 2 วันที่ 3 ผ่านไป เขาก็ตอกตะปูมากขึ้นมากขึ้นทุกวัน
และเมื่อวันเวลาผ่านไป ตะปูก็ลดลงเรื่อย จนเขารู้สึกว่า เขาเริ่มควบคุมตัวเองให้สงบได้ ง่ายกว่าการตอกตะปูตั้งเยอะ
หลังจากที่เขานั่งสามารถควบคุมตัวเองให้ใจเย็นได้มากขึ้นแล้ว เขาก็ได้เดินไปบอกกับพ่อของตัวเองว่า
เขาไม่จำเป็นที่จะตอกตะปูอีกต่อไปแล้ว เพราะเขานั้นได้เปลี่ยนไปแล้ว เขาสามารถควบคุมตัวเองได้ดียิ่งขึ้น ไม่อารมณ์ร้อน ไม่ฉุนเฉียว ไม่โกรธใครง่ายๆเหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว
เมื่อพ่อได้ยินไหม พ่อก็ยิ้มและบอกกับลูกชายของเขาว่า
ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ลองพิสูจน์ให้พ่อดู ทุกๆครั้งที่ลูกสามารถควบคุมอารมณ์ฉุนเฉียวของตัวเองได้
ให้ถอนตะปูออกจากรั้วหลังบ้านที่ละ 1 ตัว วันแล้ววันเล่า เขาก็ค่อยๆถอนตะปูออกทีละตัว ทีละตัว
จนในที่สุด วันหนึ่งตะปูทั้งหมดก็ถูกถอนออก เขาดีใจมากรีบวิ่งไปบอกพ่อของเขาว่า ผมทำได้แล้วครับในที่สุดผมก็ทำได้สำเร็จพ่อไม่ได้พูดว่าอะไร
แต่จูงมือลูกของเขาไปที่รั้วนั้น แล้วบอกลูกทำได้ดีมากทีนี้ลองมองกลับไปที่รั้วสิ เห็นมั๊ยว่ารั้วมันไม่เหมือนเดิม
มันไม่เหมือนกับที่มันเคยเป็นก่อนหน้านี้
ลูกจำไว้นะว่า… เมื่อไหร่ที่เราทำอะไรลงไปด้วยการใช้อารมณ์ สิ่งนั้นมักจะเกิดรอยแผล เหมือนกับการเอามีดไปกรีดใครเข้า ต่อให้ใช้คำว่า..ขอโทษ..สักกี่หนก็ไม่อาจจะลบรอยแผลหรือความเจ็บปวดที่เกิดกับเขาคนนั้นได้
ลูกจงจำคำว่า ..ขอโทษ..ไว้เสมอนะ ไม่ว่าเขาจะยกโทษให้เรา หรือ ไม่ก็ตามนะ
จำไว้อีกด้วยว่า สิ่งที่มันเกิดขึ้น รอยร้าวที่เกิดขึ้นกับเขาเขาอาจจะไม่มีวันลืมมันได้……ตลอดไป
สิ่งที่สำคัญคือ รู้ทันความโกรธให้เร็วที่สุด ทันทีที่สติรู้ทันว่าเราปล่อยให้ความโกรธครอบงำ อย่างน้อยมันจะหยุดเพ่งโทษคนอื่น วางความยึดมั่นว่าเราถูกลงเป็นจุดเริ่มต้นของการแก้ไขสถานการณ์ดีกว่าปล่อยให้ความยึดว่า
ตัวเองถูกเสมอ หรือฐิทิมานะมาทำลายทุกอย่างรวมทั้งชีวิตตัวเราเอง โปรดแบ่งปันให้ผู้อื่นได้อ่าน
เรียบเรียงโดย : Postsara
ขอขอบคุณ : หนังสือ “เข็มทิศชีวิต” , ฐิตินาถ ณ.พัทลุง
