แฟนขอเลิกเพราะผมเงินน้อย ผมจึงให้ดูสิ่งที่ผมทำ
สำหรับผมเองแล้วนั้น ไม่มีโอกาสที่จะได้เรียนหนังสือเหมือนกับคนอื่น เพราะที่บ้านผมยากจน ดังนั้นแล้วจึงจะต้องออกไปหางานทำตั้งแต่จบมอปลาย ถึงแม้ว่าจะเหนื่อย แม้ว่าจะลำบาก ผมเองก็มองโลกในแง่ดีเสมอ เพราะอย่างน้อย งานที่ใช้แรงงานก็ทำให้ร่างกายของเราแข็งแรง ดีกว่านั่งอยู่เฉยๆ แล้วไม่ทำอะไรเลย
ในไซต์งานของผมก็มีแต่ผู้ชายเท่านั้น ผมยังไม่มีโอกาสที่จะทำความรู้จักกับผู้หญิง จนกระทั่งผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่ง ที่เป็นเพื่อนของเพื่อนของผม เราได้คบหาดูใจกัน เธอนั้นเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย ตอนที่เพิ่งคบกันใหม่ๆ เธอเป็นคนที่ไร้เดียงสา เวลามองผมแล้วจะเขินอาย แววตาของเขาผู้นั้นทำให้ผมหลงรักเธอ
หลังจากที่เธอเรียนจบ ถ้ามีปัญหากับเพื่อนร่วมงานตั้งแต่วันแรก ผมจึงปลอบใจเธอและขอให้เธอลาออกดีกว่า โดยผมบอกเธอว่าผมจะเลี้ยงดูเอง แต่ใครจะรู้ว่า
ตั้งแต่วันนั้น นี่คือจุดเปลี่ยน และข้อผิดพลาดทั้งหมด
เธอได้ตัดสินใจไม่ไปทำงาน ผมจึงให้เงินเธอใช้จ่ายทุกวัน เมื่อเวลาผ่านไปเธอก็เริ่มบ่นว่าเงินไม่เพียงพอ เพราะเธอออกไปหาเพื่อน กินข้าวแต่ละมื้อ 500-600 ทั้งนั้น ช้อปปิ้งทุกวัน จนทำให้เงินที่ผมใช้อยู่เป็นประจำไม่เพียงพอ ผมเริ่มเครียด จนระยะเวลาผ่านไป 1 ปี เธอก็ขอเลิกกับผม
ผมจำได้ว่า ตอนนั้นผมไม่ได้โกรธเธอเลยสักนิด ผมยอมรับที่เธอบอกว่าผมจน และไม่มีอนาคต มีประโยคหนึ่งที่ผมจำได้และจะไม่ลืมเลย
“สมัยนี้นะ ถ้าไม่มีเงิน ก็เท่ากับไม่มีค่าและไม่มีจุดยืนในสังคม..”
คำๆนี้ทำให้ผมไม่เห็นเธอเลยสักคำ
ผมได้แต่พยักหน้าและยิ้มเบาๆ เธอยังโกรธว่าทำไมผมถึงยิ้มได้
หลังจากนั้นผมได้นำสมุดบัญชีธนาคารออกมาให้เธอได้ดู เธอถูกใจกับยอดเงินในตัวเลขของบัญชีธนาคาร
10 ล้านบาท
เธอถามว่าเอาเงินพวกนี้มาจากไหน?
เธอคงสงสัยว่าเงินนี้ได้มาโดยไม่บริสุทธิ์หรือเปล่า
ผมจึงบอกเธอว่า
หลังจากที่ผมเลิกงานกลับบ้านมา ผมก็ได้อ่านบทความเกี่ยวกับการลงทุนบนอินเตอร์เน็ตทุกวัน เพราะผมทำตามเทคนิคที่มีคนแนะนำแล้วได้ผล เมื่อเวลาผ่านไปหลายปี เงินที่สะสมอยู่มันก็เพิ่มขึ้น ผมคิดไว้ว่าจะเก็บไว้ใช้หลังเราแต่งงานกัน แต่ตอนนี้คงคิดว่าไม่จำเป็นแล้วล่ะ
เธอได้แต่น้ำตาซึม เห็นได้ชัดว่าเธอเสียใจที่ได้บอกเลิก หลังจากนั้นเธอได้คุกเข่าและพูดว่า
“ฉันขอโทษ อย่าเลิกกันเธอได้ไหม ถ้าฉันรู้ว่าคุณมีเงินขนาดนี้ ฉันคงไม่บอกเลิกกับคุณหรอก”
ตอนนี้ผมได้เห็นธาตุแท้ของเธอแล้ว คนที่เคยเข้าใจผม คนที่เคยสงสารผมในอดีตไม่มีอีกแล้ว ภาพของเธอในตอนนี้กลายเป็นคนที่เห็นแก่เงิน ผมจึงขอให้เดินออกจากบ้านในวันนั้นทันที และไม่ต้องกลับมาเจอหน้ากันอีก
อันที่จริงในวันที่เธอได้บอกเลิก ผมได้เตรียมแหวนสำหรับแต่งงาน ผมคิดไว้ว่าคืนนี้เราจะไปกินข้าวที่ร้านอาหารร้านนึง แล้วก็เซอร์ไพรส์เธอด้วยการขอแต่งงาน
แต่เธอกลับมาเซอร์ไพรส์ผมก่อน
แม้ว่าผมจะรู้สึกเสียดายระยะเวลาที่ผ่านมา แต่ผมก็รู้สึกโชคดี ที่ผมได้รู้ธาตุแท้ของเธอก่อน ดีกว่าแต่งงานไปแล้วมารู้ตัวตนที่แท้จริงภายหลัง
ผมต้องขอบคุณเงินที่ผมเก็บมาทั้งชีวิต ที่ไม่เสียไปให้กับผู้หญิงคนนึงที่เห็นแก่เงิน
ผมทำถูกต้องแล้วใช่ไหมครับ?
เขียน / เรียบเรียงโดย : Postsara
ไม่อนุญาตให้ทำการคัดลอกเด็ดขาด
