5 คำพูดที่เป็นตราบาป คำที่ไม่ควรพูดกับพ่อแม่
คนเป็นพ่อเป็นแม่จะเข้าใจ เมื่อสักวันผ่านมา เราได้ทำอะไรไม่ดีกับพ่อแม่เราไว้ เราย่อมรู้ แล้วอยากที่จะเตือน อยากที่จะสอนลูกของเรา ไม่ให้ทำผิดเหมือนกับที่ผ่านมา
1. ไม่โทษพ่อแม่ว่าไร้ความสามารถ
จริงๆแล้วไม่มีใครเก่งไปซะทุกเรื่องหรอกนะ และก็ไม่มีใครสามารถทำทุกเรื่องให้สมบูรณ์แบบได้ พ่อแม่ก็เช่นกัน พ่อแม่คือผู้ที่จะเลี้ยงเรามาตั้งแต่อ้อนแต่ออด ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยที่เราจะโตมาจนถึงทุกวันนี้ คำพูดที่พูดออกไปแล้วนั้น ถ้าพูดไม่คิด ต่อให้ม้าวิ่งเร็วมากแค่ไหนคำพูดนั้นก็ไม่อาจย้อนกลับคืนมาได้เลย จะพูดอะไรจะต้องคิดเสมอ อย่าให้มันเป็นตราบาปของคุณไปทุกช่วงชีวิตเลย
2. ไม่โทษพ่อแม่ว่าจู้จี้จุกจิก
คนที่เป็นพ่อเป็นแม่นั้นเกิดมาก่อนเราตั้งนาน ท่านเป็นคนที่มีประสบการณ์มากกว่ามากกว่าเราเป็นไหนๆ จะใช้คำพูดอะไรจะต้องระมัดระวัง อย่าพยายามตะคอกใส่ท่าน ยาจ้ำจี้จ้ำไช ท่านเคยให้เรา เมื่อเรายังเล็กถ้าไม่เคยหาข้าวให้เราจนเราเติบใหญ่ หาเสื้อผ้าหนาๆมาให้เรายามที่มีอากาศหนาวมาก หาเงินหาทองมาเลี้ยงดูเราจนถึงทุกวันนี้ ไม่ใช่เพราะท่าน2คนหรอที่โตมาจนถึงทุกวันนี้ได้ สิ่งที่บอกนี้ถ้าเขาไม่ได้รักเราเขาจะไม่พูดกับเราเลย คุณว่าจริงไหม
3. ไม่โทษพ่อแม่ที่ท่านบ่นว่า
สิ่งที่ได้ 2 คนพร่ำบ่นพร่ำสอน ก็เพราะว่าตัวเราในตอนนั้นไม่ดี ที่บ่นก็เพราะว่าอยากให้เราได้ดิบได้ดี มีอนาคตที่ดีมากกว่าท่านทั้งสองคน ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่ไม่รักลูกของตัวเองหรอกนะ ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่ไม่อยากให้ลูกตัวเองเจริญก้าวหน้าหรอก ท่านเป็นคนที่เก่งของเราเสมอ
4. ไม่โทษพ่อแม่ว่าชักช้า
เมื่อยามพ่อแม่ของเราทั้งสองคนแก่ชราลง อย่าให้พูดแรงๆต่อว่าท่าน อย่าพูดว่าตัวท่านทำอะไรชักช้าอืดอาดยืดยาด เพราะถ้าเรายังไม่เคยได้เป็นพ่อแม่คน เราจะไม่มีทางรู้เลยว่าพ่อแม่จะต้องใช้ความอดทนพยายามมากเพียงใด พี่จะสอนให้เราเติบโตมาจนถึงทุกวันนี้ ท่านสอนให้เรากินน้ำกินข้าว อาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาสอนเรามา เพื่อให้เราเก่งขึ้นและยืนได้ด้วยตัวของตัวเอง โปรดจำไว้ว่าคุณเห็นพ่อแม่ของคุณในวันนี้ เหมือนกับว่าคุณได้เห็นตัวคุณเองในวันข้างหน้า ในเรื่องของการกตัญญูนั้น ต้องรีบทำตั้งแต่วันนี้
5. ไม่โทษพ่อแม่ยามท่านป่วยไข้
ไม่ว่าตัวพ่อแม่ของท่านจะยุ่งเพียงใด จะนอนดึกมากเพียงใด ฝนตกแดดออกมากน้อยแค่ไหน พอเราเจ็บไข้ตัวท่านเองจะละทิ้งหน้าที่การงานโดยทันที จะพาเราไปหาหมอจะดูแลเราให้หายป่วยหายไข้ ลูกมาก่อนเสมอ ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อดูแลลูกได้ วันใดที่พ่อแม่เจ็บป่วย ใยทำไมลูกไม่ดูแล หรือเราจะเป็นจำนวนบุคคลหนึ่งที่สังคมตราหน้าว่าอกตัญญูเพิ่มอีก 1 คน
เขียน / เรียบเรียงโดย : Postsara
ได้รับแรงบันดาลใจจาก : นุสนธิ์บุคส์
