เราแต่งงานใหม่และพาแม่สามีเก่ามาอยู่ด้วย จนวันหนึ่งไปได้ยินสิ่งที่เขาคุยกัน
เมื่อไม่นานมานี้มีเรื่องเล่าของชาวเน็ตท่านหนึ่ง โดยได้ระบุไว้ว่า เรากับยูสามีเก่าโตมาด้วยกัน เราอยู่บ้านใกล้กันตั้งแต่ยังเล็กๆ แม่เรากับแม่เขาก็เป็นเพื่อนรักที่รู้จักกันมาตั้งนาน เราสองคนโตมาจึงเหมือนพี่น้องกัน
เมื่อวันเวลาผ่านไปเราเรียนจบมหาวิทยาลัย เราทั้งสองคนก็ได้คบกันและจากนั้นก็ได้แต่งงานกันในที่สุด ความรู้สึกที่เรามีต่อเขาเป็นเหมือนญาติสนิทมากกว่าคนรัก เราทั้งสองคนรู้จักกันดี ไม่ค่อยมีปัญหาอะไรมากมาย หลังแต่งงานในช่วง 2 ปีแรก เราสองคนมันมีความสุขมาก
แต่พอผ่านมาในช่วงฤดูร้อนปีที่แล้ว ในวันหนึ่งหลังเลิกงาน อยู่กับบ้านก็ประสบเหตุรถชน เขาต้องไปโรงพยาบาล ถูกส่งไปเพื่อช่วยชีวิตเป็นเวลา 5 ชั่วโมงเต็มๆ แต่สุดท้ายเขาก็จากเราไป เขาจากเราไปทั้งๆที่สาบานว่าจะดูแลเราชั่วชีวิต ตอนนี้..เขาทิ้งเราไว้กับแม่เขาแค่สองคน
แม่ของยูก็เป็นผู้หญิงโชคร้าย แกเป็นหม้ายตั้งแต่ยังสาว เลี้ยงดูยูมาโดยลำพัง จนแกเกษียณ ลูกชายแต่งงาน ควรจะได้มีชีวิตที่สุขสบายสักที แต่ก็ต้องมาเสียลูกชายไป เรากับแม่เขาเข้ากันได้ดี หลังยูจากไป เราสองคนก็ให้กำลังใจกันและกัน ดูแลกันและกัน ถึงได้ข้ามผ่านช่วงเวลาแห่งความเศร้ามาได้ คนมากมายบอกว่าเรายังสาว ให้รีบหาคนใหม่ จริงๆแล้วเราเองก็เคยคิดถึงเรื่องนี้ เราคิดแล้วว่า ถ้าจะแต่งงานใหม่ เราจะพาแม่ยูไปอยู่ด้วย จะไม่ทิ้งให้แกต้องอยู่ตามลำพังเด็ดขาด
แม่ของยูเห็นเรามาแต่เล็ก แกรู้ว่าเราคิดอะไร แกบอกเราว่าไม่ต้องสนใจแก คิดจะว่าที่นี่เป็นบ้านแม่ที่เรากลับมาเป็นครั้งคราวก็พอ เราก็พยักหน้าไม่พูดอะไร ต่อมาพี่สะใภ้แนะนำผู้ชายให้เราคนนึง เขาก็เป็นพ่อหม้ายไม่มีลูก การผ่านอะไรมาคล้ายๆกันทำให้เราพอจะเข้ากันได้ และที่สำคัญเขาดีกับแม่ยู ทุกครั้งที่มาจะเอาของมาฝากแม่ยูด้วย แถมยังเข้าครัวทำอาหาร เวลามองแผ่นหลังเขาที่ง่วนอยู่ในครัว ก็ทำให้เราคิดถึงยู แม่ยูเองก็ชอบเขา และเขาไม่ว่าอะไรถ้าแต่งงานแล้วเราจะพาแม่ยูไปอยู่ด้วย
สามีดูแลเอาใจใส่เราดีมาก กับแม่ของยูเขาก็ดูแลดี เขาพูดเสมอว่าแม่ยูทำให้เขาเคารพรัก หลังจากพวกเราแต่งงานกัน สามีก็ดีกับแม่ยูเหมือนแม่เขาเอง เราเองก็ดีใจ รู้สึกโชคดีที่ได้เจอคู่ชีวิตที่ดี แต่เรารู้สึกว่า ตั้งแต่เราเราแต่งงานและแม่ยูย้ายมาอยู่ด้วย แกก็ดูแย่ลงเรื่อยๆ ดูไม่ร่าเริงสดใจ เราถามว่าแกเป็นอะไร แกก็บอกว่าไม่มีอะไร แค่นอนไม่พอ จนวันหนึ่งเราเลิกงานกลับบ้านก่อนเวลา ถึงได้รู้ว่าอะไรทำให้แม่ยูดูไม่มีความสุข…
เรายืนอยู่หน้าประตูยังไม่ได้ล้วงกุญแจออกมาก็ได้ยินเสียงสามีด่าว่า : อิแก่ ถ้าไม่เพราะแกมีเงินบำนาญ อย่าหวังจะได้เข้ามาอยู่ในบ้านนี้ โลกนี้มันไม่ได้สวยงามขนาดนั้น ลูกแกก็ไปแล้วหวังจะมาให้ที่นี่เลี้ยง จะบอกอะไรให้นะ อย่าหวัง!
คำพูดของสามีทำให้เราต้องอึ๊ง ถึงว่าทำไม่แม่ยูดูไม่มีความสุข สามีเป็นคนสองหน้า ต่อหน้าเราทำเป็นพูดดี ลับหลังก็ร้ายกับแม่ยู แม่ยูแกกลัวว่าจะกระทบกับชีวิตแต่งงานเราก็เลยไม่ยอมบอก สามีก็ดูออกว่าแกรักเรา ถึงได้ทำแบบนี้
ผู้ชายคนนี้ร้ายเกินไป เราตาบอดที่มาแต่งงานกับคนอย่างเขา แถมยังคิดว่าเขาเป็นคนดีมาโดยตลอด ที่แท้ในใจเขาก็ชั่ ว ร้ า ย เราจะหย่ากับเขา พาแม่ยูไปจากที่นี่ คนประเภทนี้เราไม่อยากอยู่ใกล้ๆ แม้แต่นาทีเดียว
ขอขอบคุณ : liekr
