ส่วนมากคนทำงานประจำ พอวัย50 แล้วถึงชอบลาออก
การทำงานเป็นส่วนหนึ่ งของการใช้ชีวิตของคนเรา เพราะต้องหาเงินเลี้ยงครอบครัวหรือตัวเรา แต่คนเรานั้นไม่ได้เกิดมาเพื่อที่จะทำงานได้ตลอดไป จริงอยู่ว่าคนรวยหรือคนจน ทุกคนก็ต้องต่างทำงานมีหน้าที่เป็นของตัวเอง
ในช่วงนี้ข่าวของคนที่ได้รู้จักมักลาออกจากงานที่ทำเยอะมาก โดยเฉพาะคนที่มีอายุ 50 ปีขึ้นไป ลูกเรียนจบมีงานทำหมดแล้ วหมดภาระหนี้สินต่างๆ ไม่ใช่คนเรานี้จะตัดช่องน้อยแต่พอตัว แต่คนส่วนใหญ่เท่าที่ถามกันมา ความหมายจริงๆของการลาออกนั้นคือคำว่าเบื่อ
เบื่อ คนร่วมงาน วุฒิภาวะไม่มี
ผู้อาวุโสบางคนหัวโขนในวิชาชีพที่มีบางคนอยา กโวยวยก็โวยวาย ไม่มีเหตุผลเท่าที่ควร มาวีนอย่างกับนายจ้าง มาพูดนี่นั้น คุณจ่ายเงินเดือนหรอ? ถึงได้มาพูดจาแบบนี้
เบื่อ ระบบ มีแต่ “ตัวชี้วัด”
สิ่งต่างๆมากมายล้วนมีความกดดัน ทั้งเหตุผลและผลลัพธ์ สร้างตึกเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอคนไข้ยังคงล้นอยู่เหมือนเดิม งั้นแสดงว่าภาวะสุขภาพของคนไม่ได้ดีขึ้น เหมือนภาพที่สร้าง แต่เงินกับคนดันจำกัดมีแต่น้อยลง แล้วก็ สั่งด้วยประโยคอุดมการณ์ขั้นสูงสุดเท่ห์แต่กินไม่ได้”ทำงานห้ามพูดถึงเ รื่ อ งเงิน”
เบื่อความเหลื่อมล้ำ เยียวยากันเข้าไป
กลัวเด็ กใหม่ลาออก ไม่ต้องสนใจตรรกะ ทำไมคนมาทีหลังเงินเดือนเกินคนทำงานมาเป็นสิบปี? พอเงินมันล้ำหน้ากว่า เด็ กก็ไม่สนหรอกคำว่า “ประสบการณ์” มันคิดว่ามันแน่ สอนยังไงเรื่องอะไรมันจำเป็นต้องฟัง ทีคนเก่านี่จะไปไหนก็ช่างใช่ไหม? ถ้าไม่พอใจก็ออกไปสิ จะได้ไม่ต้องจ่ายค่า เออรี่ รีไทน์
เบื่อ ความยุติธรรม
ต่อให้คิดมาเถอะระบบดีมาก เกณฑ์ชัดเจน สุดท้ายก็เหมือนเดิม คือ กลายเป็นซับซ้อนซ่อนเงื่อน เพื่อน/เจ้านายทรยศ รักใครชอบใครก็ให้คนนั้นเยอะอยู่ดี (ทุกคนอาจเคยเจอ)
แต่อย่างว่าแหละโลกนี้คนดีอยู่ย าก
ขอบคุณข้อมูลจาก : วรวิทย์ อัครเอกจิตต์
