บอกบุญ ขัดห้องน้ำวัด ได้บุญเยอะ อานิสงส์ผลบุญส่ง

บอกบุญ ขัดห้องน้ำวัด ได้บุญเยอะ อานิสงส์ผลบุญส่ง

การทำบุญไม่ว่าจะเล็กหรือน้อยต่างล้วนได้บุญกุศลไม่ต่างกัน แต่รู้หรือไม่ว่าการทำบุญนั้นไม่จำเป็นต้องทำด้วยน้ำเงินเสมอไป การ “ลงแรง” ก็เป็นอีกหนึ่งวิถีทางที่สามารถก่อกุศลผลบุญขึ้นมาได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการ “ขัดห้องน้ำวัด” นั้นสร้างบุญกุศลใหญ่หลวง และสามารถขจัดกรรมเก่าได้

หนึ่งในบุญกิริยาวัตถุ 10 คือ “เวยยาวัจจมัย” หรือ การทำบุญด้วยการลงแรง มีความหมายว่า การช่วยเหลือผู้อื่นในงานที่ชอบหรืองานที่ถนัด การขัดห้องน้ำวัด ถือว่าเป็นการบำเพ็ญเวยยาวัจจมัย (สร้างบุญด้วยการขวนขวายหรือเสียสละเพื่อประโยชน์สุขของผู้อื่น)

พระไพศาล วิสาโล ได้อธิบายความหมายของเวยยาวัจจมัยไว้ว่า เป็น “การทำบุญด้วยการขวนขวายรับใช้ รวมความถึงการช่วยเหลือกิจส่วนรวมต่างๆ เช่น การช่วยกันรักษาสิ่งแวดล้อม ร่วมกันดูแลชุมชนที่อยู่อาศัย เป็นจิตอาสาพัฒนาประเทศชาติหรือบรรเทาทุกข์ภัยแก่ผู้ที่เดือดร้อน ต่อต้านคอร์รัปชั่น ริเริ่มชักชวนผู้อื่นให้ช่วยกันประหยัดพลังงาน รักษาสมบัติสาธารณะ หรือแม้แต่การเป็นอาสาสมัครช่วยเหลืองานบุญกุศล งานปฏิบัติธรรมต่างๆ”

ส่วนผู้ที่ชอบช่วยเหลืองานวัดเป็นประจำนั้นเรียกว่า “ไวยาวัจกร” ซึ่งในความจริงแล้วการช่วยเหลืองานส่วนรวมไม่จำเป็นต้องเป็นการช่วยงานวัดเท่านั้น งานอื่นๆ ก็ได้อนิสงส์ไม่แตกต่างกัน ในส่วนของอานิสงส์ของการขัดห้องน้ำ มีเรื่องเล่าดังต่อไปนี้

“ในสมัยพุทธกาล มหาเศรษฐีสามีภรรยาแห่งพระนครโกสัมพี มีบุตรนามว่า “พากุละ” หลังจากเกิดได้เพียง 5 วัน มารดาบิดาพร้อมด้วยเครือญาติ ได้พาทารกน้อยไปอาบน้ำชำระร่างกาย ที่แม่น้ำคงคาอันศักดิ์สิทธิ์ ระหว่างที่คนใช้กำลังอาบน้ำให้ทารกอยู่นั้น มีปลาตัวใหญ่ว่ายผ่านมา เห็นทารกน้อยก็เข้าใจว่าเป็นอาหาร จึงฮุบทารกกลืนเข้าไปในท้องแล้วว่ายน้ำหนีไป

สร้างความเศร้าโศกเสียใจ แก่มารดาและบิดาเป็นอย่างยิ่ง ด้วยอำนาจบุญญาธิการของทารกพากุละ เมื่อเข้าไปอยู่ในท้องปลาก็ไม่ได้รับอันดรายแต่อย่างใด กลับนอนสบายเหมือนอยู่บนที่นอนธรรมดา ในทางกลับกัน ปลายักษ์กลับรู้สึกเดือดร้อนกระวนกระวาย เที่ยวแหวกว่ายไปตามกระแสน้ำ จนติดตาข่ายของชาวประมงที่อาศัยในนครพาราณสี สามีภรรยามหาเศรษฐีแห่งเมืองพาราณสีซื้อปลายักษ์ตัวนี้ไป

หลังจากผ่าท้องปลาและพบทารกน้อยนอนอยู่ในนั้น ก็เกิดความรักใคร่ราวกับว่าเป็นบุตรของตน จึงเลี้ยงดูทารกพากุละเป็นอย่างดี ข่าวของทารกน้อยในท้องปลาแพร่มาถึงเมืองโกสัมพี หลังเศรษฐีและภรรยาทราบเรื่อง ก็รู้ทันทีว่าเป็นบุตรชายของตน จึงรีบเดินทางมายังกรุงพาราณสีเพื่อขอทารกน้อยคืน แต่เศรษฐีแห่งเมืองพาราณสีไม่ยอมคืนให้

พร้อมบอกว่า “เราเป็นผู้ซื้อปลาตัวนี้ ดังนั้นทารกที่อยู่ในครรภ์ของปลา ก็ถือเป็นสมบัติของเราด้วยเช่นกัน” เมื่อตกลงกันไม่ได้ เศรษฐีทั้งสองฝ่ายจึงได้ถวายฎีกาต่อพระเจ้าพรหมทัตผู้มีปัญญามาก

พระองค์ทรงวินิจฉัยว่า “ทารกน้อยผู้นี้เป็นผู้มีบุญญาธิการมาก พ่อแม่เพียงสองคนไม่สามารถเลี้ยงดูเขาได้” จึงตัดสินให้ทารกน้อยผู้นี้มีบิดา 2 คนและมารดา 2 คน พร้อมให้ทั้งสองตระกูลช่วยกันเลี้ยงดูโดยผลัดกันเลี้ยงคราวละ 4 เดือน ตั้งแต่นั้นเศรษฐีทั้งสองตระกูลก็เลี้ยงดูเด็กน้อยเป็นอย่างดี พากุละเสวยสุขในทรัพย์สมบัติจนอายุ 80 ปี

เป็นเวลาเดียวกับที่พระพุทธเจ้าเสด็จมาแสดงธรรมที่เมืองโกสัมพี ท่านพากุละจึงตามไปเข้าเฝ้าและฟังพระธรรมเทศนาของพระพุทธองค์ พอฟังจบก็เกิดความเลื่อมใสศรัทธาบรรลุเป็นพระโสดาบันในทันที จากนั้นท่านพากุละจึงทูลขอบรรพชาอุปสมบท หลังปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานเพียง 7 วันก็บรรลุพระอรหันต์

แม้พระพากุละจะมีอายุมากถึง 80 ปีแล้ว แต่ท่านก็ปฏิบัติกิจสงฆ์ เช่น กวาดลานวัด ทำความสะอาดวัด ขัดห้องน้ำไม่เคยขาด อีกทั้งยังไม่เคยบ่นปวดหลัง ปวดตัวหรือแม้แต่เจ็บป่วยเป็นไข้เลย สร้างความสงสัยในหมู่พระสงฆ์ยิ่งนัก พระอานนท์จึงนำเรื่องนี้ไปกราบทูลถามพระพุทธเจ้า จึงได้ทราบว่า

เมื่อชาติก่อนพระพากุละก่อกรรมดีไว้มาก ท่านชอบสร้างห้องน้ำถวายวัดบ้าง สร้างห้องน้ำสาธารณะให้ผู้อื่นได้ใช้บ้าง อีกทั้งยังชอบทำความสะอาดห้องน้ำเป็นนิจ จึงส่งผลให้ท่านเสวยบุญในชาตินี้ พระพากุละดับขันธปรินิพพานด้วยวัย 160 ปี ก่อนนิพพาน ท่านได้เข้าเตโชสมาบัตินั่งนิพพาน ท่ามกลางภิกษุสงฆ์เมื่อท่านนิพพานแล้ว เตโชธาตุก็บังเกิดเป็นไฟไหม้สรีระ ร่างกายของท่านให้หมดไป ณ ที่นั้นเอง”

ผู้ใดต้องการสร้างบุญด้วยการขวนขวายเสียสละเพื่อประโยชน์สุขของผู้อื่น สามารถไปร่วมบุญได้ ณ สำนักปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดนครราชสีมา แห่งที่ 20 พระครูโชติวัตรวิมล เจ้าอาวาสวัดคลองตาลอง ได้กล่าวถึงความต้องการอาสาสมัครมาช่วยทำงานว่า

“ถ้าสนใจจะมาทำบุญแบบลงแรงที่วัดคลองตาลอง อาตมาอยากให้ช่วยทำความสะอาดห้องน้ำ เพราะห้องน้ำที่วัดมีมากกว่า 500 ห้อง เพื่อรองรับผู้ปฏิบัติธรรมที่มีจำนวนมาก บางคอร์สมากัน 3,000 กว่าคนก็มี การทำบุญด้วยการขัดห้องน้ำนั้น เป็นการทำงานอย่างต่ำแต่ใจสูง ผู้ที่มาปฏิบัติธรรมที่นี่ส่วนใหญ่ถ้าปฏิบัติไม่ได้ อาตมาจะแนะนำให้ไปขัดห้องน้ำ ขัดไปอธิษฐานจิตไปด้วยเผื่อแผ่ให้ตัวเอง ให้พ่อแม่ และคนที่รัก พอขัดสัก 2-3 ห้อง แล้วกลับมานั่งสมาธิจะได้ผลดีขึ้น หรือ เรียกว่าเห็นผลทันตาก็ว่าได้”

ท่านใดมีเวลาว่างหรืออยากจะไปร่วมงานจิตอาสา สร้างบุญสร้างกุศลอันยิ่งใหญ่ด้วยการช่วยเหลืองานวัด สามารถติดต่อไปยัง สำนักปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดนครราชสีมาได้โดยตรง การทำบุญไม่ได้ขึ้นอยู่กับจำนวนตัวเลข แค่ช่วยเหลือด้วยใจบริสุทธิ์ได้นับว่าได้บุญแล้ว

เรียบเรียงโดย : Postsara

ขอขอบคุณ : ไลน์กรุ๊ป