หญิงให้เงินขอทาน วันละเหรียญ ติดต่อกันทุกปี จนเธอได้รู้ความจริงในวันแต่งงาน
อาเวิน เธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้าตาสวยมาก อยากมีจิตใจที่ดี เธอมักจะชอบคิดแทนคนอื่นเสมอ เอาใจเขามาใส่ใจเราอยู่เรื่อยไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็ไม่เคยละเลย แม้แต่กระทั่งขอทานข้างถนนที่ไม่มีใครสนใจ เธอก็ยังเป็นเศษเหรียญมาให้บ้าง เพื่อนๆมักจะบอกกับเธอว่าเธอโง่
เดี๋ยวนี้มักจะต้มตุ๋นกันทั้งนั้นแหละ แต่อาเวินก็ไม่เอาคำพูดเหล่านั้นมาใส่ใจ ฉันมีความสุขที่ได้ให้แม้ว่าเขาจะเป็นนักต้มตุ๋นก็ตาม ถ้าเป็นคนเดือดร้อนจริงๆฉันก็ยินดีที่ได้ช่วยเขา
แถวบ้านอาเวินมีคนอ่านอยู่คนนึง เขาดูแก่มากแถมเสื้อผ้าที่เขาใส่อยู่ก็เก่าและขาด ดูไม่ค่อยมีสติ คนแถวนั้นพยายามหลีกเลี่ยงไปให้ไกลจากเขา แถมให้เขาเข้าใกล้เด็กเด็ก มีแต่อาเวินเท่านั้นแหละที่ทุกวันจะให้เศษเหรียญหรือไม่ก็อาหารเล็กๆน้อยๆแกเขา นานวันเข้าก็ทานก็รู้ว่าอาเวินจะให้เงินเขา ก็เลยมารอที่หน้าบ้านอยู่เป็นประจำ อาเวินก็ไม่ได้สนใจอะไร ก็ยังคงให้เงินเขาวันละเหรียญเหมือนเดิม ทำไปทำมาให้เงินเขามาแล้ว 6 ปี และเมื่อ 6 ปีผ่านไป อาเวินก็บอกว่าขอทานคนนั้นได้หายไปแล้ว ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน
อาเวินเป็นกังวลอยู่ช่วงหนึ่ง กลัวว่าเขาจะเกิดอุบัติเหตุ แต่ลองหาดูแล้วก็ไม่เจอ อาเวินก็เลยคิดว่าบางทีครอบครัวเขาอาจจะย้ายบ้านไปแล้วก็ได้ แต่เธอก็ยังไม่เคยลืม เวลาผ่านไป อาเวินเข้าเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว แถมยังได้รู้จักผู้ชายคนหนึ่ง ทั้งสองเป็นนักเรียนเรียนดี แถมหน้าตาดีทำให้เหมาะสมกันมาก ก็เลยเป็นที่พูดถึงในมหาวิทยาลัย ทั้งสองสนิทกันมาก หลังคบกันหลายปี ก็ตัดสินใจจดทะเบียนแต่งงานกัน
โดยที่ครอบครัวของพวกเขาไม่ทราบเรื่อง หลังจดทะเบียนกันแล้วพวกเขาถึงไปพบพ่อแม่กันและกัน พ่อแม่ของอาเวินพึงพอใจในตัวชายหนุ่ม ตอนที่ชายหนุ่มจะพาอาเวินไปพบพ่อแม่เขา เขาเล่าว่าแต่ก่อนพ่อของเขาทำธุรกิจล้มละลาย ทำให้กระทบกระเทือนจิตใจอย่างรุนแรง จนมีอาการทางประสาท ขอให้อาเวินอย่ารังเกียจ
พออาเวินไปที่บ้านของแฟนหนุ่มกับเขา ก็เห็นชายวัยกลางคนๆหนึ่งนั่งอยู่ในสวน พอเข้าไปดูใกล้ๆ ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกคุ้นตา ชายคนนั้นเห็นอาเวินเข้าก็ดุ ทำเสียงเหมือนขู่ อาเวินถึงได้นึกขึ้นได้ นี่มันขอทานคนนั้นนี่นา ที่แท้ชายขอทานคนนี้ไปทำธุรกิจในเมืองที่อาเวินอาศัยอยู่และถูกหลอก พอได้รับการกระทบกระเทือนจิตใจอย่างรุนแรงก็เลยเป็นบ้าไป ไม่ได้ติดต่อกับครอบครัวอีก ไปเร่ร่อนตามลำพังอยู่แถวบ้านอาเวิน หลังจากนั้น 6 ปีครอบครัวก็มาพบเข้าและรับกลับบ้าน
หลังจากรู้ที่มาที่ไปแล้ว ก็รู้สึกว่าโชคชะตาเป็นสิ่งที่น่ามหัศจรรย์ นึกไม่ถึงว่าคนๆหนึ่งที่เคยช่วยไว้วันหนึ่งจะกลายมาเป็นคนใกล้ชิด ดังนั้นการทำดีกับคนอื่น ๆ ไม่ใช่แค่ช่วยคนอื่นเท่านั้น แต่ยังเป็นการทำให้ตัวเองมีความสุขด้วย
เรียบเรียงโดย : Postsara
บทความส่วนหนึ่งจาก : liekr
