พ่อแม่มีเวลาอยู่กับลูก ได้แค่ 10 ปีแรกเท่านั้นแหละ
เมื่อเราโตขึ้น เราจะเข้าใจอะไรหลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตของเรา ชีวิตครอบครัวเรา เราจะรู้ได้ว่าตัวเรานั้นเมื่อเติบใหญ่ขึ้นมาเราจะต้องมีชีวิตเป็นของตัวเอง เดินได้ด้วยตัวเองโดยไม่ต้องมีใครมาโอบอุ้ม มีชีวิตที่มั่นคงจากการสร้างด้วยตัวเอง
แต่คนที่เป็นพ่อแม่นั้นมักจะเห็นว่าเราเป็นเด็กสำหรับท่านอยู่เสมอ ไม่ว่าเราจะอายุมากน้อยแค่ไหน เราก็ยังเป็นเด็กสำหรับท่าน ยังเป็นคนที่ท่านรักและยังเป็นคนที่ท่านคอยเป็นห่วงในทุกเรื่องราว คอยปกป้องและดูแล คนเป็นพ่อแม่นั้น จะมีเวลาอุ้มลูกนอนได้แค่ 6 เดือนแรกเท่านั้น
แต่เมื่อหลังจากนั้น…เขาจะนอนได้เอง
คนเป็นพ่อแม่นั้น มีเวลาอุ้มลูกเดินเพียงแค่ 1 ปีแรก
และหลังจากนั้น…เขาจะเดินได้เอง
คนเป็นพ่อแม่นั้น มีเวลากอดลูกเล่นได้นานๆแค่ 2 ปีแรก
และหลังจากนั้น…เขาจะไม่ยอมให้กอดนานๆ
คนเป็นพ่อแม่นั้น จะมีเวลาพูดให้ลูกฟังตลอดแค่ 3 ปีแรก
และหลังจากนั้น…เขาจะไม่ฟังในสิ่งที่เราพูด
คนเป็นพ่อแม่นั้น เขามีเวลาอยู่กับลูกตลอดได้แค่ 10 ปี
แต่หลังจากนั้น…เขาจะไม่ยอมอยู่บ้านกับเรา
และอยากอยู่กับเพื่อนๆ อยากใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนมากกว่า
คนเป็นพ่อแม่นั้น มีเวลาดูแลลูกได้แค่ 15 ปีแรก
แต่หลังจากนั้น…เขาอาจจะไม่ได้อยากให้เราดูแลเขาอีก
และเขาอยากที่จะมีชีวิตเป็นของตัวเอง
เมื่อเวลาผ่านไป 30 ปีหลังลูกเกิด
คนเป็นพ่อแม่ อาจจะไม่ได้เจอลูกอีก
เพราะเวลาของใครคนหนึ่งอาจจะหมดลงไป
เราควรทำในที่ทุกวันที่อยู่กับลูกให้มีค่า
เพราะ “เวลา” นั้นผ่านไปได้อย่างรวดเร็วเสมอ
ชีวิตสั้น แต่ความรักความห่วงใยนั้นผูกพันเป็นช่วงที่ยาวนาน
เรียบเรียง : postsara
ขอบคุณ : gangbeauty
