เรียนจบแล้วทำอะไรต่อ จบมาทำงานอะไร สิ่งที่ทำอยู่นี้ใช่สิ่งที่อยากทำจริงๆ หรือเปล่า แล้วเรามีความสุขกับมันไหม? คำถามเหล่านี้หลายคนอาจจะถูกถามจากผู้ใหญ่ในบ้านที่กำลังคาดหวัง หรือบางคนก็ให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้ ส่วนมากเราจะเห็นคนวัย 30+ ลุกขึ้นมาตั้งกระทู้ถามถึงความก้าวหน้าในชีวิต แต่สำหรับบางคนที่ยังค้นหาตัวเองไม่เจอ ในวัย 25-26 ปี ก็เริ่มมีความสงสัยแล้วว่าคนอื่นๆ ในวัยเดียวกันนี้ชีวิต การทำงาน และทรัพย์สินของแต่ละคนมีการพัฒนาไปอย่างไร เพราะบางคนรู้สึกท้อกับสิ่งที่ต้องทำ ในขณะเดียวกันก็จะมีคนที่สามารถอดทนทำในสิ่งที่ไม่ชอบได้
ลองเคยคิดเล่นๆ กันไหมว่า ในวัยที่เป็นผู้ใหญ่เต็มและกำลังมีไฟแรงในการทำงาน คุณมีอะไรในชีวิตแล้วบ้าง? มีกระทู้ในพันทิปได้ตั้งคำถามไว้ ลองไปดูกันว่า ในวัย 26 ปี ของแต่ละคนแตกต่างกันอย่างไร
ตอนอายุ 26 ปี คุณมีอะไรในชีวิตกันบ้างคะ
‘ตั้งคำถามกับตัวเองหลังจากที่อายุล่วงเลยมา 26 ปี แล้วเหมือนไร้จุดยืนในชีวิตเสียเวลาตามหาสิ่งที่ชอบมาปีกว่า และได้ทำงานมา 3 ปี ครึ่ง ซึ่งไม่ตรงเอกที่จบมา แล้วรู้สึกว่าตัวเอง ยังไม่มีการพัฒนาอะไรเลยเหมือนทำงานเดิมๆ ใช้ชีวิตวนลูปไปวันๆ ตอนนี้ได้ลาออกมาเปิด ร้านนมสด ก็ยังคิดว่าสิ่งที่ทำอยู่ยังไม่ใช่สิ่งที่ตามหา ปีหน้าเลยคิดว่าจะลงเรียน ป.โท เพื่อมาเป็นอาจารย์ ซึ่งก็ไม่แน่ใจว่าชอบจริงๆ หรือเปล่า ทรัพย์สิน มีรถเป็นของตัวเอง 1 คัน ผ่อนหมดแล้ว ไม่มีหนี้สิน เงินเก็บมีน้อยนิดอยากทราบว่า เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่คิดว่าตัวเองประสบความสำเร็จแล้ว มีข้อคิดดีๆ หรือ คำแนะนำอย่างไรบ้าง เพื่อให้คนที่กำลังพยายามตามหาตัวเอง ได้มีแนวคิดดีๆ ในการดำเนินชีวิตต่อไปค่ะ’
จริงๆ เจ้าของกระทู้ก็ไม่ได้เดือดร้อนในเรื่องเงินทอง ปัญหลักก็คือไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร หาจุดมุ่งหมายในชีวิตไม่เจอ นับว่าดีที่เป็นคนมีความอยากจะลองทำนั่นนี่ แต่ก็อย่าลืมด้วยว่าถ้าไม่ได้ชอบจริงจังเราจะต้องเสียเวลาไปเท่าไร ทำอะไรแล้วสบายใจก็รีบทำดีกว่า
ความคิดเห็นที่ 1
อายุ 26 ลูกผม 1 ขวบครับ
ตอนนี้ 14
บางคนมีลูกมีครอบครัวเร็ว แต่สามารถเลี้ยงดูพวกเขาได้ดีอีกต่างหาก
ความคิดเห็นที่ 5
มีแฟนค่ะ นอกนั้นไม่มีอะไรเลยเป็นชิ้นเป็นอัน จนมากๆๆๆๆ
แฟนไม่ใช่สมบัตินะ สามารถนับเป็นชิ้นเป็นอันได้ด้วยเหรอเนี่ย เจ้าของความเห็นต้องรีบหน่อย เกิดมีความเปลี่ยนแปลงสถานะจะลำบาก
ความคิดเห็นที่ 7
ตอนนั้นหรอ มีรถคันนึงเหลือผ่อนอีก 1 ปี เงินเก็บบางส่วน
มีรถ มีงานทำ และยังมีเงินเก็บ ไม่เดือดร้อนตัวเอง ไม่เดือดร้อนครอบครัว นับว่าเป็นเรื่องที่ดีและคุณก็เก่งมากๆ
ความคิดเห็นที่ 8
ตั้งกระทู้แบบนี้ไม่ค่อยดีกับตัวเองครับ คนเรามีพื้นเพไม่เหมือนกัน อย่าเอาชีวิตคุณไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ตรรกะมันไม่ได้ครับ คุณต้องถามตัวเองว่าคุณตั้งเป้าหมายชีวิตว่าจะทำอะไร ชอบทำอะไร หลงไหลในเรื่องอะไร เก่งในด้านไหน อายุมันไม่ใช่ตัววัดความสำเร็จ ผมกว่าจะมีวันนี้ก็ปาเกือบ40ปี แจ็ค มา เจ้าของอาลีบาบาก็สำเร็จตอนมีอายุแล้ว คิดให้ตกผลึกแล้วลงมือทำทันที ทำแล้วล้มก็ลุกทำใหม่ ล้มอีกก็ลุกขึ้นสู้ทำใหม่ อย่าโทษใคร อย่าโทษทุกคน เราเลือกชีวิตของเรา ทำให้สุดๆแบบผม ล้มมา7-8ครั้ง มันต้องมีวันของเรา โชคดีครับ
เห็นด้วยกับความคิดเห็นนี้มากๆ มีแง่คิดที่ตรงกับความเป็นจริง และมีมุมมองต่างจากคนอื่นๆ ทั้งช่วยดึงสติและกระตุ้นเจ้าของกระทู้ รวมไปถึงคนอื่นๆ ที่ได้เข้ามาอ่านข้อความด้วย เพราะแต่ละคนมีต้นทุนไม่เท่ากันอยู่แล้ว จะเอาเรื่องของคนอื่นมากดดันตัวเองก็ไม่ใช่เรื่อง หรือจะเอาตัวเองไปเปรียบคนอื่นมันก็ไม่ได้ และความสำเร็จของแต่ละคนมันวัดกันไม่ได้ที่อายุ
ความคิดเห็นที่ 9
มีเงิน 2 บาท
อันนี้เกินเรื่อง หรือเขาจะตอบเอาฮา หรือเบื้องหลังเงิน 2 บาทมันมีอะไรซ่อนอยู่กันนะ?
ความคิดเห็นที่ 13
26 ผมจบ ป.ตรี ได้งานเงินเดือน 6300 + โอ ก็รับเดือนละหมื่น ตอนนั้นมีทองเก็บเดือนละสลึง สลึงละ 2,200 เปลี่ยนงานไปๆมาๆ สองสามปี มีเครื่องซักผ้า 1 เครื่องและหนี้พาวเบอร์บาย เปลี่ยนงานอีกที เข้าวงการ กินเหล้าเมาเที่ยวกลางคืน สร้างหนี้ อีก 6 หมื่นบาท เปลี่ยนงานอีกที่เข้าวงการใหญ่ หนักกว่าเดิม สร้างหนี้ 3-4 แสนบาท ไม่มีเงินส่ง ขึ้น ศาล 2-3 รอบ ไม่มีรถ ไม่มีบ้าน มีทีวี 29 นิ้ว กับเครื่องเสียง 1 ชุด แค่นั้น แต่ผมต้องเลี้ยงดูครอบครัว และหนี้ครึ่งล้าน ตอนนี้ผ่านมา 10 กว่าปีกับ 5 ปีหลังการปฎิวัติ ชีวิตผมเอง ชีวิตไม่ดี ต้องแก้ไข ปฎิวัติตัวเองออกจาก วงการเหล้า เมายา เพื่อนเฮงๆ เลิกคบ เพื่อน ชอบเที่ยว ชอบพาเสียเงิน เลิกคบใช้หนี้สิน ให้ได้ ค่อยๆ จ่าย มีน้อยกินตามน้อย หนี้ผมหมดไป ตอนนี้มีรถได้ 4 ปีแล้ว และปีหน้าหนี้ก้อนสุดท้ายกำลังจะหมดหมด ผมกำลังจะซื้อบ้าน
นี่ก็เป็นอีกตัวอย่างของประโยคที่ว่าคนเราต้นทุนไม่เท่ากัน ความรู้ความอ่านสำนึกหรือความคิดก็ต่างกันออกไป อาจจะเลือกเดินทางผิดไปบ้าง แต่สุดท้ายถ้าสามารถแก้ไขและกลับมาเดินในทางที่ควรได้ก็ถือเป็นเรื่องดี
ความคิดเห็นที่ 16
ตอนอายุ 26 มีเงิน 2 ล้าน รถ 1คัน ผ่านมา 15 ปี ก็ยังมีรถ 1 คัน เงินลดลง เพราะเสียเวลาค้นหาตัวเอง 14 ปี ถึงรู้ว่าการลงทุนในหุ้นคือสิ่งที่ชอบเเละถูกจริตที่สุด และเสียใจที่สุดที่ไม่มีคนแนะนำให้ลงทุนกับหุ้น
ปล. ตอนนั้นหุ้น ปตท ไม่น่าเกิน 110 บาท เสียดายที่ปล่อยเวลาล่วงเลยโดยไม่ทำในสิ่งที่ชอบและใช่ คือการลงทุน แม้ปัจจุบันจะขาดทุนไปบ้างเทียบกับอย่างอื่นที่ทำมาหุ้นถือว่าเจ็บตัวน้อยสุด
แม้การเริ่มต้นของแต่ละคนจะแตกต่างกันมาก แต่จากที่อ่านมาสังเกตได้ว่าสิ่งที่คนส่วนมากจะมีได้ก็คือ รถยนต์
ความคิดเห็นที่ 19
ไม่มีอะไรสักอย่างครับ อายุ 33 แล้ว อยู่บ้าน พ่อ แม่ รถคันเก่าของที่บ้าน เขาให้ใช้ แต่ซื้อรถใหม่ให้ ที่บ้านแทน 555 โสดไม่ได้แต่งงาน ไม่มีหนี เงินเก็บหลักล้าน อยากย้ายออกไปมีชีวิตส่วนตัวแต่ไม่พร้อม เพราะที่ทำงานใกล้บ้าน ไม่รู้จะไปซื้อบ้านอีกหลังที่มันใกล้ๆ กันทำไม แต่ใจก็อยากจะทำอะไร ส่วนตัวบ้าง เป้าหมาย อยากมีลูกสักคน หรือ 2 คน ออกไป อยู่ไกลๆ เมือง ทำสวน ใช้ชีวิตไปวันๆ แค่นั้นเหละ ไม่ขอรวยล้นฟ้า หรือ อะไร
คนที่มีพื้นฐานดีอยู่แล้วบางคนก็ไม่ต้องการจะขวานขวายอะไรอีกแล้ว ขอแค่มีครอบครัวที่อบอุ่น มีบั้นปลายชีวิตที่สงบสุขก็พอ
ความคิดเห็นที่ 26
อายุ 26 ควรมีความคิดเป็นของตัวเองครับ เลิกอ่านหนังสือฮาวทู เลิกบ้าคำคม เลิกถามคนอื่นว่าอายุเท่านี้ต้องมีอะไรเป็นของตัวเองบ้าง เลิกเข้าคอร์สสัมมนา เลิกติดตามเพจโค้ชชีวิต เลิกอ่านบทความกำหนดชีวิต ถ้าไม่อย่างงั้น คุณก็จะมีทุกอย่างเป็นของตัวเอง ยกเว้นความคิด
ใครอยากแสดงความคิดเห็นเพิ่มเติมสามารถเข้าไปหาดูได้ในพันทิป ถึงกระทู้จะเป็นเพียงการขอความคิดเห็นหรือจะเพื่อจุดพลังไฟในกายคุณ แต่ความเห็นที่ 26 กล่าวนั้นก็ถือว่าเป็นเรื่องจริง คนกำหนดชีวิตมีเพียงแค่ตัวคุณเท่านั้น ที่คนอื่นทำแล้วสำเร็จเพราะสิ่งที่เขามีกับสิ่งที่เราเจอนั้นแตกต่างกัน ชีวิตเราอาจไม่เหมาะกับวิถีการดำรงชีวิตแบบเขา หรือการมุ่งหาความสำเร็จในแบบของเขาก็อาจจะเข้ากับคนที่มีความคิดอย่างเรา ดังนั้น เราต้องค้นหาตัวเองด้วยตัวเองดีที่สุด และอย่าได้เอาชีวิตเราไปเปรียบเทียบกับใคร
“เราไม่ควรเปรียบเทียบบทที่ 1 ของเรา กับบทที่ 26 ของคนอื่น”
ขอบคุณที่มา : pantip.com
เรียบเรียบโดย : Postsara
