มีสามีภรรยา2คน ไปฟังธรรม แต่สามีลืมปิดเสียงมือถือ
ในขณะที่พระท่านกำลังเทศนา ปรากฏว่ามือถือของสามีมีเสียงเรียกเข้าดังขึ้นมา เป็นเสียงที่ดังมาก ถึงได้โดนพระตำหนิ และคนที่ไปฟังเทศน์ฟังธรรมก็ต่างหันมามองกันเป็นแถว พอเลิกจากการฟังเทศน์ บางคนก็เข้ามาว่า หาว่าเป็นคนที่ไม่มีมารยาท ไม่รู้จักกาละเทศะ ไม่รู้จักกฎเกณฑ์ในการมาฟังเทศน์ฟังธรรม ทำให้ผู้อื่นนั้นไม่มีสมาธิ และขณะที่นั่งรถกลับบ้าน เขาก็โดนภรรยาของเขาว่าอย่างหนัก
ด้วยความที่เขากลุ้มอกกลุ้มใจ จึงเข้าไปที่บาร์ แล้วก็ดื่มหนัก แล้วยังกังวลกับคำที่โดนว่าของคนรอบข้างเมื่อเช้า เลยทำให้เขานั้นวางขวด ยกโต๊ะกระเด็นถูกเสื้อผ้าคนรอบข้าง ขวดก็แตกกระจาย และเขาก็เห็นคน 3 คนเดินมา เขาจะคิดว่าวันนี้คงเป็นวันที่แย่ที่สุดของเขาจริงๆ คงจะโดนว่าอีกครั้ง
แต่กลับตรงกันข้าม พวกพนักงานที่เขาเดินเข้ามา ต่างคนต่างถามไถว่าเขาเป็นอะไรหรือเปล่า เจ็บตรงไหนไหม แก้วบาดหรือเปล่า พนักงานคนอื่นก็ผ้าเข้ามาเช็ดโต๊ะ บางคนก็เอาไม้กวาดเข้ามากวาดเศษกระเบื้องออกให้หมด บางคนก็เอาไม้ม็อบมาถู ส่วนตัวผู้จัดการก็ถือขวดมาวางให้อีกขวดนึงพร้อมกล่าวว่า
“ทุกคนมีความผิดพลาดเกิดขึ้นได้เสมอ ต่อไปก็ขอให้ระวังมากขึ้นก็แล้วกัน”
โดยตั้งแต่นั้นมา ผู้ชายคนนี้เขาก็เลิกไปวัดอีกต่อไป แต่หันมาเข้าบาร์แทน เพราะเขาคิดว่าเขาได้รับมิตรไมตรีและความเมตตา น้ำใจ จากคนในที่แห่งนี้มากกว่าเข้าไปที่วัด ทั้งๆที่คนเข้าวัด ควรที่จะมีจิตเมตตา มีน้ำใจไมตรี รู้จักคำว่าให้อภัยมากกว่า แต่ทำไมคนในบาร์ กลับแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
ฉะนั้นแล้วคนที่เข้าวัดก็ต้องระมัดระวัง อย่าได้ถือโทษ อย่าได้ถือว่าเป็นกฎเกณฑ์ความถูกต้อง จนกลายเป็นคนที่แร้งน้ำใจ และอย่าลืมว่ามนุษย์เราไม่มีใครที่ไม่สามารถไม่ทำผิดได้ ทุกคนย่อมพลาดกันได้ แต่ไม่ควรเอามาทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ ไม่ต้องไปว่าขานเขา กลายเป็นต้องผลักไสให้คนออกจากวัด แทนที่จะเข้ามาฟังเทศน์เพื่อขัดเกลาจิตใจ กลับทำให้ผู้อื่นหันหลังให้วัด ในบางครั้งเราก็ต้องมีการอะลุ่มอะหล่วยกันบ้าง เข้าใจผู้อื่นบ้างถึงจะได้อยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข
เขียน / เรียบเรียงใหม่โดย : Postsara
ขอขอบคุณ : Kanlayanatam
