เขาเรียนจบ แต่งงานกับ “สาวแผงลอย” เวลาผ่านไปเขาได้รับหนังสือหย่า
เป็นเรื่องราวของความรัก เรื่องราวของคนสองคนที่ใช้ชีวิตร่วมกันมา มีความสุขมาก มีความสุขบ้างปะปนกันไป นอกจากความรักที่มีให้กันแล้ว ความเข้าใจและการใส่ใจก็ต้องมีตามมาด้วย
และสิ่งที่สำคัญจะต้องมีความเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน ดังบทความต่อไปนี้ ซึ่งจะมีแง่คิดหลายๆแง่มุมให้หลายคนได้อ่านกัน
นี่คือเรื่องเล่าเรื่องหนึ่ง
หลังจากที่เขาปิดไฟเตรียมที่จะเข้านอน ภรรยาสาวคุยกับสามีของตัวเอง
“อาเฉียง มีโรงงานเปิดใหม่ในหมู่บ้านของเรา เขากำลังรับสมัครคนงาน พรุ่งนี้คุณลองไปดูไหม”
อาเฉียง เขาเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยเพียงคนเดียวในหมู่บ้าน หลังจากเรียนจบก็หางานทำที่เหมาะกับตัวเองไม่ได้สักที
เขาอยู่บ้านเฉยๆไม่ได้ทำอะไรมาเป็นเวลา 2 ปีแล้ว
รายจ่ายทั้งหมดก็ตกเป็นหน้าที่ของภรรยาของเขา ที่จะต้องไปตั้งแผงลอยขายของ
“ผมเรียนจบตั้งมหาวิทยาลัยเชียวนะ จะให้ไปเป็นคนงานในโรงงานแบบนั้น คุณคงไม่เข้าใจหรอก อย่างผมจะต้องทำบริษัทใหญ่ มีหน้าที่การงานที่ดีเท่านั้น”
อาเฉียง เขาไม่พอใจ หันหลังให้กับภรรยาตอนเข้านอน
ภรรยาของเขาพูดในวันถัดไป
“อาเฉียง เย็นวันนี้ฉันไปขายของที่ตลาดนัด น่าจะกลับมืดค่ำ คุณอยู่บ้านช่วยทำอาหารเงินไว้ได้ไหม”
อาเฉียง ได้ตอบไปว่า
“ผมเป็นผู้ชายนะ จะต้องมาทำอะไรเรื่องแบบนี้อีกหรอ เป็นผู้ชายจะต้องทำอะไรที่มันยิ่งใหญ่”
หน้าที่ทำอาหาร มันเป็นเรื่องของผู้หญิงอย่างคุณ อย่ามาโยนให้ผมนะ
เขาทำท่าไม่พอใจ และก็ไม่มองหน้าภรรยาของตัวเอง แถมยังตั้งหน้าตั้งตาเล่นเกมต่อไป
ความหมายของเขานั่นก็คือ เขาไม่ต้องการที่จะทำอะไรเลย
แต่ภรรยาของเขาที่ชื่อเหมยลี่ ก็ยังไม่ลดละความพยายาม
“งั้นตอนกลางวันคุณมาช่วยฉันขายของมั้ย ช่วงนี้ลูกค้าเยอะ
ฉันทำคนเดียวไม่ทัน เราสองสามีภรรยาช่วยกันขาย ร้านจะต้องไปด้วยดีแน่ๆ”
จริงแล้วเธออยากให้อาเฉียงมาช่วย ยิ่งตอนนี้เขายังหางานไม่ได้สักที
อย่างนั้นสองสามีภรรยามาช่วยกันทำร้านเล็กๆให้ใหญ่ขึ้นก็น่าจะดี
แต่คำพูดของเธอก็ไม่สามารถทำให้เขาหันมาสนใจได้ เขาฟังเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา
“โอ๊ย! ร้านคุณมันแค่แผงลอยเล็กๆ ผมเป็นถึงนักศึกษามหาลัย ไม่ไปขายอะไรเล็กน้อยอย่างนั้นหรอก”
เหมยลี่มองด้านหลังของอาเฉียงที่เอาแต่เล่นเกมส์ เธออ้าปากจะพูด
แล้วก็ต้องหุบปากลง…วันเวลาผ่านไป อาเฉียงเอาแต่อยู่กับบ้าน
รอโอกาสทองของเขา และเหมยลี่เองก็ไม่เคยพูดเรื่องนี้กับเขาอีกเลย
เธอออกไปขายของที่ร้านของเธอตอนกลางวัน กลางคืนกลับมาจัดการบ้านที่อาเฉียงทำรกไว้
เธอเหนื่อยจนหัวถึงหมอนก็หลับทันที ส่วนสามีถ้าไม่เล่นคอมพิวเตอร์ก็ออกไปกิน เ ห ล้ า กับเพื่อนฝูง
อยู่มาวันหนึ่งเขาไปได้ยินว่า ลูกชิ้นปลาของเหมยลี่ไปเตะตานักธุรกิจใหญ่
เหมยลี่กำลังจะกลายเป็นหุ้นส่วนในบริษัท เขาก็รีบกลับบ้านไปคุยกับเธอทันที
“อาลี่ มีคนบอกว่ามีนักธุรกิจใหญ่มาสนใจลูกชิ้นปลาของคุณ คุณกำลังจะกลายเป็นหุ้นส่วนใหญ่”
“อืม ทำไมหรอ” เธอกำลังหันหลังให้เขา เตรียมอาหารเย็น
“นั่นมันบริษัทใหญ่ คุณแนะนำผมเข้าไปหน่อยสิ นี่เป็นโอกาสดีของผมแล้ว”
อาเฉียงยิ่งพูดยิ่งดีใจ เขารู้สึกได้ว่าโอกาสของเขามาถึงแล้ว
“คุณคุ้นเคยกับขั้นตอนการผลิตมั้ย”
“ไม่คุ้นอ่ะ”
“คุณมีคอนเนคชั่นมั้ย”
“ไม่ ไม่มีป่ะ”
“คุณมีประสบการณ์ด้านการบริหารมั้ย”
“ไม่มี”
เหมยลี่หันมาคุยกับเขา “แล้วบริษัทจะเอาคุณไปทำอะไร”
“ผมจบมหาวิทยาลัย ผมเคยเรียนในมหาวิทยาลัย”
ไม่นานหลังจากนั้นอาเฉียงก็ได้รับหนังสือหย่า
ข้างในมีกระดาษโน๊ตเขียนคำพูดของเหมยลี่
คุณทำอาหารเป็นมั้ย?
ไม่เป็น
คุณเคยทำงานบ้านมั้ย?
ไม่เคย
คุณเคยรู้เคยเข้าใจว่าภรรยาอย่างฉันลำบากแค่ไหนมั้ย?
ไม่เคย
คุณเคยรับผิดชอบอะไรในครอบครัวมั้ย? ไม่เคย
ฉันเป็นผู้หญิง เป็นภรรยาของคุณ
เวลาฉันทำงานเหนื่อยๆ ก็อยากให้คุณมาช่วยแบ่งเบา
แต่คุณกลับเอาแต่เล่นเกมส์ กับออกไปกิน เ ห ล้ ากับเพื่อนๆ
ฉันทำงานบ้านแสนเหนื่อย แต่คุณกลับบอกว่ามันเป็นหน้าที่ของฉันคนเดียว
อาเฉียง งานการดีๆ รอไปๆ ก็ไม่มี ใจฉันก็เหมือนกัน
ในเมื่อทำงานหาเลี้ยงครอบครัวเป็นหน้าที่ของฉัน
ทำงานบ้านเป็นหน้าที่ของฉัน ถ้าอย่างนั้นครอบครัวนี้ก็ไม่จำเป็นต้องมีคุณ
คุณไม่เหมาะกับตำแหน่ง “สามี” อีกต่อไป
ในชีวิตของคนเรา เรื่องเล็กๆทุกเรื่องในวันนี้จะสะสมเป็นเรื่องใหญ่ของคุณในอนาคต
เพราะฉะนั้นไม่ว่าเรื่องงานหรือหัวใจ
“ปฏิเสธ” ให้น้อย “ปฏิบัติ” ให้มาก
“บ่น” ให้น้อย “พยายาม” ให้มาก
“สนุก” ให้น้อย “ลำบาก” ให้มาก
จำไว้
แท็กซี่ที่ไม่ขยัน จะถูก U ber แย่งงาน
พนักงานที่ไม่ขยัน จะถูกพนักงานใหม่แย่งตำแหน่ง
เถ้าแก่ที่ไม่ขยัน จะถูกกลืนกินโดยคู่แข่ง
คนที่ไม่ขยัน จะถูกแทนที่โดยคนที่ยอดเยี่ยมกว่า
ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย อยากให้คุณเข้าใจ
คุณไม่ทำมีคนทำแทนคุณ คุณไม่พยายามมีคนกำลังพยายาม
คุณไม่แข่งขันจะมีคนคัดคุณออก ทะนุถนอมคนที่อยู่ตรงหน้า
ลองทำสิ่งที่อยู่ตรงหน้า คุณแค่รับผิดชอบในการพยายาม
โชคชะตาจะจัดการส่วนที่เหลือเอง
เรียบเรียงโดย : Postsara
ขอขอบคุณ : verrysmilejung
