หากเลือกที่จะอยู่ จงเลือกอยู่กับคนที่มองคุณเป็นเพชร ไม่ใช่ก้อนหิน
การใช้ชีวิตในปัจจุบันนี้ ต่างที่จะต้องมีสิ่งต่างๆรอบตัว เพราะตัวเรานั้นไม่สามารถที่จะอยู่คนเดียวบนโลกใบนี้ได้ แต่คนรอบตัวเหล่านี้เราไม่สามารถบังคับจิตใจเขาได้ว่าเขาจะต้องมีนิสัยใจคออย่างไร เคยได้ยินไหมกับคำพูดที่ว่า “แม้แต่หัวใจตัวเองเรายังบังคับให้หยุดเต้นไม่ได้ แล้วตัวเราจะไปบังคับหัวใจคนอื่นให้มาเต้นเพื่อเรา ได้อย่างไร”
หากเลือกที่จะอยู่กับใครสักคนนึง เราจงเลือกอยู่กับคนที่เขาคนนั้นมองเห็นคุณเป็นเพชรอันเจิดจ้า ที่คอยส่องแสงสว่าง ไม่ใช่แค่เป็นก้อนหินก้อนกรวดตามข้างทาง ที่หาเมื่อไหร่ก็หาได้
“คู่ชีวิต” ไม่จำเป็นต้องเป็นคนที่ “สมบูรณ์ทุกอย่าง”
แต่เป็นคนที่เราอยู่ใกล้แล้วรู้สึกว่า “ทุกอย่างสมบูรณ์”
ยิ่งเรา “รักตัวเอง” อย่างเเท้จริงมากเท่าไร
เราก็จะยิ่งยอมให้ “คนอื่นหลอก” น้อยลงเท่านั้น
บางครั้ง…ความรักผ่านเข้ามาในฐานะ “พร”
บางครั้ง… ความรักผ่านเข้ามาในฐานะ “ครูผู้สอน”
เมื่อความรักเป็น “พร” อย่าลืม “ขอบคุณ” …แล้วเราจะมีความสุขยิ่งขึ้น
เมื่อความรักเป็น “ครูผู้สอน” อย่าลืม “เรียนรู้”…แล้วเราจะมีความทุกข์น้อยลง
“ข้อดี” คือสิ่งที่ดึงดูดคนสองคน… เข้าหากัน
แต่การเข้าใจและยอมรับใน “ข้อเสีย” เท่านั้น
ที่จะทำให้คนสองคน ไม่เดินหนีจากกันไป
คนบางคนผ่านเข้ามาเพื่อให้เรารัก
ส่วนคนบางคนผ่านเข้ามาเพื่อสอนให้เรารู้จักที่จะรักตัวเอง
ความรักที่ดีต้องทำให้เรารู้สึก “เติมเต็ม + เติบโต” ไม่ใช่ “ตกต่ำ”
ในวันที่ใจเธอไร้รัก…ไฉนโลกจึงหมดสิ้นซึ่งสีสัน
เธอจะเรียกร้องรักจากใครกัน…เมื่อในใจเธอนั้นยังไม่มี
เมื่อไม่รู้วิธีที่จะให้… แล้วจะมาขอสิ่งใดในวันนี้
รักที่ดีเริ่มจากรักที่เธอมี… เต็มล้นปรี่จนพร้อมพลีเผื่อผู้คน
เวลาเลิกกับใคร อัตราความ “เจ็บใจ” จะแปรผันตามอัตรา “ความสุข” ที่เราไปฝากไว้ให้อีกฝ่ายควบคุม
ยามมีคู่… หมั่นเรียนรู้ความรักยามอกหัก…หมั่นเรียนรู้ความจริง
“ความรัก” อาจไม่ใช่การนั่งมองตากันทั้งวัน
แต่คือการมองไปที่ “ขอบฟ้าแห่งความฝัน” ซึ่งหลอมรวมเราเป็นหนึ่งเดียว
ถ้าอยากประสบความสำเร็จในความรักจงเลิก “ฝืนใจคนอื่น”
ถ้าอยากประสบความสำเร็จในชีวิต จงหัด “ฝืนใจตัวเอง”
เมื่อความรักจบ…ขอให้นิ่งสงบแล้วพิจารณาตัวเองเสียก่อน
อย่าเพิ่งรีบร้อนคบใครเพราะแค่ “อยากลืมคนเก่า”
เพราะนั่นคือการก้าวเข้าไปอยู่ในความสัมพันธ์ใหม่ ด้วย “คุณภาพของใจ” ที่เท่าเดิม…
“ความเข้าใจ” คือ “ลมหายใจ” ของความรัก
คนที่เราเลือกจะรักและใช้ชีวิตอยู่ด้วย
ไม่ใช่คนที่เราหาข้อเสีย “ไม่ได้” แต่คือคนที่มีข้อเสียซึ่งเรา “รับได้”
ความรัก คงดีตรงที่มันสามารถย่อขนาดจักรวาลอันกว้างใหญ่ ให้เหลือพื้นที่เท่าใจเพียงสองดวง…
ในยามที่เรากำลังมอบ “ความรัก” ให้ใครสักคน
เราไม่เคยรู้สึกสงสัยหรือสับสน ว่าชีวิตนี้ “เกิดมาเพื่ออะไร”
บางครั้ง… ความรักอาจไม่ได้เข้ามาเพื่อ “คงอยู่”
แต่เข้ามาเพื่อให้เราได้ “เรียนรู้” และ “เติบโต”
“มีคู่” ก็ดี… เพราะมันเเปลว่า…เรากำลังอยู่อย่าง “ไม่เดียวดาย”
“ไม่มีคู่” ก็ดี…เพราะมันเเปลว่า…เรากำลังอยู่อย่าง “มีตัวเลือกมากมาย”
รู้จักความรัก…แต่ไม่รู้จักความไม่แน่นอน
ก็ต้องเจอกับความทุกข์… อย่างแน่นอน
เพชรยังไงก็คือเพชรยังคงสวยงามอยู่เสมอ
แม้คนที่มองไม่เห็นคนหนึ่ง จะจับดูแล้วบอกว่ามันเป็นเพียงแค่ก้อนหิน
เพลงของโมสาร์ทยังคงไพเราะเหมือนเดิม
แม้คนหูตึงคนหนึ่งจะบอกว่าเขาได้ยินแค่…“เสียงเครื่องสายสีกัน”
ผักยังคงเป็นผักที่มีประโยชน์ต่อสุขภาพร่างกายของเราไม่เคยเปลี่ยนแปลง
แม้คนไม่ชอบกินผักคนหนึ่งจะบอกว่า… “ผมรังเกียจมัน”
ฉะนั้น โปรดจำไว้ให้ดีว่า คุณค่าของของสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่มีอยู่ในตัวนั้นไม่เคยหมดไป
เพียงเพราะใครคนหนึ่งที่เขาคนนั้นมองไม่เห็นคุณค่าของมัน
และสำหรับคุณค่าของ “ตัวคุณ” ก็เช่นเดียวกัน
เขาจะมีประโยคที่ว่า “จงเลือกอยู่กับคนที่มองคุณเป็นเพชรอันเกิดจ้า ไม่ใช่เพียงแค่ก้อนหินธรรมดาก้อนหนึ่ง ที่สามารถหาได้ทั่วไป”
ขอบคุณข้อมูลจาก : ขุนเขา สินธุเสน เขจรบุตร , chilljungloei
