สิ่งที่คุณจะได้รู้จัก “เรียนรู้” เมื่อในวันที่คุณ “สูญเสียทุกสิ่ง”

0

สิ่งที่คุณจะได้รู้จัก “เรียนรู้” เมื่อในวันที่คุณ “สูญเสียทุกสิ่ง”

คนเราบางคนไม่คิดที่จะเรียนรู้ต่อสิ่งที่มีอยู่ตรงหน้า ต่อคนรอบข้างที่อยู่รอบรอบตัวเรา หากในวันหนึ่งเมื่อเราได้สูญเสียสิ่งเหล่านั้นไป คุณก็ไม่สามารถเรียกย้อนคืนกลับเวลามาได้

น้ำหากเราไม่ได้วัด ก็จะไม่รู้ความตื้นลึก

คนเราหากไม่ได้ลองคบกัน คงไม่ได้รู้จักนิสัย

วันใดวันหนึ่งที่ได้สูญเสีย ทุกสิ่งมันสามารถพิสูจน์ และรับรู้นิสัยของคนได้

ตัวคนเรานั้นหากจะคบกันในระยะสั้น ให้ดูที่อารมณ์

แต่หากจะคบกันให้ยาวนาน ให้ศึกษานิสัยใจคอ

คนคบกันตลอดทั้งชีวิตให้เลือกคบคนที่มีคุณธรรม และสิ่งที่แน่นอนที่สุด นั่นคือ

การเสแสร้งที่มีอยู่ในตัว ไม่สามารถแลกความจริงใจได้ จนในบางครั้งแล้วก็ดูคนผิดไป

ไม่ใช่เพียงเพราะว่าเรามองไม่เห็น แต่เป็นเพราะว่าเราอาจจะดีเกินไป

บางทีช่วยคนผิด ไม่ใช่เพราะว่าโง่ แต่… เพราะ มีน้ำใจมากเกินไป

บางทีลองล้มลงบ้างก็ดี จะได้รู้ว่าใครเคียงข้างเรา

ผู้ชายเปรียบเหมือนสุนัขจิ้งจอก

หากเลือกถูก จะปกป้องคุณ หากเลือกผิด จะทำร้ายคุณ

ผู้หญิงเปรียบเหมือนงู

หากเลือกถูก จะคลอเคลียคุณ หากเลือกผิด จะพ่นใส่คุณ

เพื่อนฝูงเปรียบเหมือนถนนหนทาง

หากเลือกถูก จะนำพาสู่ทางสะดวก หากเลือกผิด จะพาคุณหลงทาง

คนเสแสร้ง เดินไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็หายไปจากสายตาคุณ

คนจริงใจ เดินไปเรื่อยๆ สุดท้ายก็เดินเข้าไปในใจคุณ

ในวันที่คุณสูญเสียทุกๆอย่าง คุณจะได้เห็นทุกๆสิ่ง และ นิสัยของทุกๆคน

” วันที่เราไม่เหลืออะไร … คือวันที่เราจะได้เห็นอะไร “

คนที่ยังมีครบแทบจะไม่รู้สึกอะไรกับประโยคนี้

แต่คนที่เคยก้าวผ่าน คำว่าชีวิตนี้จากเคยมี เคยได้ เคยเป็น

แล้ววันหนึ่งแทบไม่เหลืออะไรสักอย่าง โดดเดี่ยว สิ้นหวัง

เหลียวหาใครสักคนไม่มี เป็นความรู้สึกแย่

ที่อยากจะบรรยายมันออกมาได้หมด

สิ่งเหล่านี้ ไม่ได้ใช้สิทธิ์พิเศษแลกมา

แต่ทุกๆ คนมีสิทธิ์ที่จะได้เท่าเทียมกัน

คุณจะรู้ได้ทันที่ว่า ใครคบคุณเพื่อผลประโยชน์

ใครคบคุณเพื่อหวังผลอะไรบางอย่าง

ใครอยู่เคียงข้างยามคุณลำบาก

ใครจากไปยามที่คุณหมดสิ้นทุกสิ่งอย่าง

แหละนี่คือเหตุผล ว่าทำไมเราต้องอยู่คนเดียวให้เป็น

ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับตัวเองให้ได้ และ รักตัวเองให้มากพอ

แม้วันหนึ่งไม่มีใครรัก เรายังเหลือตัวเราที่ยังรักตัวเอง

เพราะไม่ว่าชีวิตจะเจอเรื่องราวที่ก้าวผ่านยากที่สุด

สุดท้ายก็มีแค่ตัวเราที่ต้องผ่านไปให้ได้ แล้วเมื่อผ่านไปได้

คุณจะรู้ว่าคนที่ยังอยู่ สำคัญมากกว่าคนที่หายไปแน่นอน

แล้วเมื่อคนที่หายไปอยากเดินกลับมาอีกครั้ง เขาจะทำให้เรารู้ว่า

ชีวิตเรา “ไม่จำเป็นต้องมีเขาเหล่านั้น” ก็ได้

คุณจะตาสว่าง ในวันที่คุณล้มลง

ขอบคุณข้อมูลจาก : khaonaroo

Facebook Comments

ทิ้งคำตอบไว้

Please enter your comment!
Please enter your name here