หนุ่ม รปภ เฝ้าโรงงานมา 35 ปี รู้สึกเเปลกใจ จึงเดินเข้าไปตรวจดู
มีชายคนหนึ่งเขาเป็นคนที่ทำงานอยู่ที่โรงงานผลิตเนื้อสัตว์แปรรูป วันหนึ่งหลังจากที่เข้าเลิกงาน เขาได้เข้าไปในห้องแช่เเข็ง เพื่อที่จะไปตรวจดูความเรียบร้อยอะไรหลายๆอย่าง ด้วยความที่เขาโชคไม่ดีนัก ประตูห้องเย็นปิดตัวลง และเขาก็ถูกขังอยู่ภายในห้องนั้น
ถึงแม้ว่าเขาจะทุบประตู ตะโกนโหวกเหวก ก็ไม่มีเสียงใดๆเล็ดลอดออกมาเลย คนงานส่วนใหญ่ก็กลับบ้านไปแล้วด้วย
ใช้เป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น
4-5 ชั่วโมงถัดมา ขณะที่เขากำลังเริ่มหมดหวัง และนอนรออย่าสิ้นหวัง มีพนักงานรักษาความปลอดภัยของบริษัทผ่านมาพอดี เขารู้สึกเเปลกๆกับประตูนี้ อยู่ๆก็ได้ยินเสียงหายใจช้าๆ ทั้งๆที่ไม่น่าจะมีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมาได้ ความรู้สึกเขาทำให้เขารีบเปิดประตู เมื่อเขาเห็นก็เลยรีบช่วยทันที
คนที่ติดอยู่ข้างในถามว่า “ทำไมถึงเปิดประตูให้เขาได้ รู้ได้ยังไงว่ามีผมอยู่”
พนักงานผู้นั้นก็ตอบออกไปว่า “ผมทำงานโรงงานนี้มา 35 ปีแล้ว พนักงานทุกคน ผมคุ้นหน้าหมด พนักงานหลายร้อยคนเข้าและออกโรงงานทุกวัน คนส่วนใหญ่นั้นมองว่าผมเป็นคนไม่มีตัวตน แต่มีแค่ไม่กี่คน และคุณก็เป็นคนหนึ่งที่ทักทายผมทุกวันในตอนเช้า กล่าวลาตอนกลับบ้านทุกครั้ง ว่าพรุ่งนี้พบกันใหม่ รักษาสุขภาพด้วยนะพี่ยาม”
ผมมีความสุขมาๆที่ได้รักคำทักทายในทุกๆวัน เพราะคุณนั่นเองที่ทำให้ผมรู้สึกว่ามีตัวตน มีค่า และในวันนี้ก็เหมือนกัน ได้กล่าวทักทายผมในตอนเช้า จนกระทั่งเริ่มดึกแล้ว ผมก็ยังไม่ได้ยินคำพูดนั้น ยังไม่ได้ยินคำกล่าวลาจากคุณ ผมก็เลยคิดว่ามีอะไรผิดปกติบางอย่าง จึงรีบออกตามหาคุณ จนกระทั่งได้พบคุณในที่สุดครับ
ขอบคุณนะครับ วันนี้ผมขอบคุณมากๆ วันนี้ผมกลับบ้านก่อน พรุ่งนี้เจอกันใหม่ครับ ดูแลสุขภาพด้วยครับพี่ยาม
บทเรียนที่สำคัญ
จงเป็นคนที่อ่อนน้อม ถ่อมตน ให้กับทุกๆสิ่ง ทุกๆอย่างที่คุณเคารพ นับถือ กับบุคคลรอบๆตัวคุณ เพราะว่าชีวิตนี้มันสั้นยิ่งนัก สิ่งที่เราได้กระทำอะไรลงไป อาจมีผลต่อผู้คนเหล่านั้นในไม่ช้า ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง โดยที่เราอาจคาดไม่ถึงนั่นเอง
เขียน / เรียบเรียงใหม่โดย : Postsara
ขอขอบคุณ : PAG Design
