เขาพาแม่ไปทานอาหารร้านหรู แต่โดนคนรอบข้างมองว่าสมเพช เงียบทั้งร้าน
“ลูกสาว” พา “แม่ชรา” ไปกินอาหารร้านหรู กลับโดนมองอย่างเหยียดหยาม แต่เมื่อเธอทิ้งสิ่งหนึ่งไว้ทำเอาคนทั้งร้านต้องเงียบกริบ!!
เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับแม่ลูกคู่หนึ่ง โดนเธอนั้นได้พาแม่ของเธอมาที่ร้านอาหาร เรียกได้ว่ามีแต่คนชั้นสูงมารับประทานอาหารกันทั้งนั้น บรรยากาศดี อลังกาล ด้วยวัยแม่ของเธอที่อายุมากแล้ว กินอาหารมือก็สั่น จนทำให้อาหารหกเลอะ เปื้อนเสื้อผ้า แถมยังทำช้อนกระทบจานเสียงดังอีก ทำให้คนอื่นต่างพากันมองด้วยสายตาที่น่าสมเพช
ในขณะที่ลูกสาวที่นั่งข้างๆ ก็ช่วยตักอาหาร และพูดกับแม่อย่างยิ้มแย้ม ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
เธอไม่สนใจคนรอบข้างด้วยซ้ำ ว่าใครจะมองแม่ของเธออย่างไร เมื่อแม่ของเธอกินเสร็จ ลูกที่ไม่มีทีท่าอับอายแม่ของตน ก็พาไปล้างมือที่ห้องน้ำ เช็ดสะอาด เรียบร้อย หวีผมให้แม่ จัดเสื้อผ้าให้แม่ ขยับแว่นที่เก้ๆกังๆให้แม่
พอเธอและแม่เดินออกมาจากห้องน้ำ เพื่อที่จะมานั่งโต๊ะกินข้าว คนทั้งห้องก็ต่างหันมามอง จับจ้องเธอ สายตาประมาณว่า ทำไมไม่รู้สึกอับอายบ้างเลยหรือไง มาทำตัวรุ่มร่ามที่ร้านอาหารหรูๆแบบนี้
ลูกสาวไม่สนใจ ต่างเดินไปจ่ายตังค์ค่าอาหาร ค่อยๆพาแม่เดินผ่านโต๊ะอื่นๆไปอย่างช้าๆ เพื่อไปยังทางออก
แต่มีชายคนนึง ตะโกนออกมาว่า
แม่สาวน้อย เธอลืมอะไรไว้หรือเปล่า ทิ้งอะไรไว้หรือเปล่า
เธอก็ตอบกลับไปว่า “ไม่มีอะไรนี่คะ”
ชายคนนั้นตอบกลับมาว่า “เธอทิ้งบางอย่างไว้แน่ๆ”
เธอได้ทิ้งแบบอย่างที่ดีไว้ให้กับคนที่นี่ทุกคน และแม่ทุกคนด้วย
คนทั้งร้านเงียบกริบ ไม่พูดอะไรออกมาสักคน
เธอยิ้มด้วยความภาคภูมิใจ แล้วกล่าวขอบคุณ แล้วก็เดินจากไปอย่างสง่า
เมื่อครั้งที่เรายังเป็นเด็ก เราทำตัวเลอะเทอะมากเพียงใด ส่งเสียงน่ารำคาญมากแค่ไหน แม่ก็ไม่เคยว่าอะไรเราเลย แม่ไม่เห็นอายใคร
การที่เรามีโอกาสได้ดูแลพ่อแม่ เป็นที่น่าภูมิใจที่สุดเลยว่าไหม เห็นด้วยไหม?
อ่านแล้วเป็นอย่างไรกันบ้าง อย่าลืมส่งมอบความสุข ความกตัญญูนี้นะ
การดูและพ่อแม่ ก็เปรียบเสมือนพระอรหันต์ในบ้าน ไม่ต้องไปวิ่งหาสิ่งอื่นใดมาแทน
คุณว่าจริงไหม?
เขียน / เรียบเรียงโดย : Postsara
ขอขอบคุณ : เรื่องเล่าจากแม่
