บุญคุณต้องทดแทน ตอนลำบากเพื่อนให้เงินก้อนสุดท้าย 4200 บาท ผ่านไป30ปี
เป็นอีกหนึ่งเรื่องราวดีๆที่ถูกกันกล่าวขานเป็นจำนวนมาก สำหรับคำว่าบุญคุณต้องทดแทน เป็นอีกหนึ่งจิตสำนึกของทุกคนที่จะต้องมี ในวันนี้เรามีเรื่องราวดีๆของคนสองคน ที่แม้ว่าวันเวลาผ่านไป 30 ปีก็ยังไม่เคยลืมบุญคุณที่เคยมอบให้ในวันนั้น
หนุ่มคนหนึ่งที่ชื่อว่าหวัง ในวัย 14 ปีเข้าทำงานร้านตัดผม เขามีลูกค้าประจำที่ชื่อว่าลี และในช่วงเวลาหนึ่งร้านตัดผมได้ปิดตัวลงไป เขาทั้งสองคนจึงไปเป็นเพื่อนสนิทกัน
หวังได้ออกตะเวนตามหางานทั่วไป ซึ่งก็หาไม่ได้เลย และบังเอิญในช่วงที่ขณะเดินอยู่ข้างถนนนั้น ก็ได้พบกับชายคนนึงที่ชื่อว่าลี ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกันสมัยที่เขาอยู่ร้านตัดผมนั่นเอง
ลีรู้ว่าหวัง ในขณะนั้นกำลังอยู่ในช่วงลำบาก ก็เลยควักเงินก้อนสุดท้ายที่มีในชีวิตทั้งหมดให้กับเขาไป 1000 หยวน หรือประมาณ 4600 บาท โดยไม่ลังเลอะไรเลย เขาหวังว่าเงินก้อนนี้จะทำให้เพื่อนของเขาตั้งตัวได้
ผ่านไป 1 ปี หวังจะต้องออกไปทำหน้าที่รับใช้ชาติ และได้ขาดการติดต่อกับลีไปประมาณ 2-3 ปี หลังจากที่เขากลับมาจากที่รับใช้ชาตินั้น เขาก็กลับมาเป็นพนักงานเสิร์ฟ เป็นคนขายของข้างถนนบ้าง และพยายามทำงานหนักมาโดยตลอด สุดท้ายแล้วฟ้าก็มีตา มีชาวสเปนคนหนึ่งที่มีชื่อเสียง เขาได้รู้จักกับลีเล็งเห็นความขยันหมั่นเพียรความซื่อสัตย์สุจริตในสายอาชีพจึงพาเขาไปทำงานต่างแดน และในช่วงนั้นเพียงแค่ระยะเวลา 10 ปีเขากลับกลายเป็นมหาเศรษฐี มีเงินมีทองมากมาย และแน่นอนว่าเขาไม่เคยลืมผู้ที่มีพระคุณอย่างลี
เวลาผ่านไปเร็วมาก ชีวิตของลีในปัจจุบันนี้ กำลังอยู่ในช่วงตกต่ำ บริษัทของเขากำลังจะเจ๊ง เลิกจ้างงานลูกน้องไปแล้วมากกว่า 500 กว่าคน และอีกไม่นานไม่ถึง 1 เดือน เขาก็จะถูกฟ้องล้มละลาย
ทันทีที่ข่าวนี้ออกรายการ วิทยุ โทรทัศน์ เป็นข่าวดัง หวังก็เห็นและรู้ว่านี่คือเพื่อนของเขาในสมัยที่เขายังทำงานอยู่ที่ร้านตัดผม เขาไม่รีรอที่จะออกตามหา สุดท้ายเขาก็ไปเจอลีเดินขายขนมปังข้างทางในช่วงเวลากลางคืน เขาจึงพูดคุยกัน
ลีบอกว่า ตอนนี้บริษัทแทบจะไม่เหลืออะไรแล้ว ตลอด30ปีที่ผ่านมา วันนี้ความรู้สึกทั้งชีวิตเหมือนกับว่าเรือใหญ่กำลังจม เขาจำเป็นที่จะต้องออกมาหาเงินเพื่อที่จะจ่ายให้กับลูกน้องที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิด เขารู้สึกท้อแท้ในชีวิต รู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นคนที่ไร้ค่าไร้ประโยชน์มากๆ
เมื่อหวังได้ยินลีพูดแบบนั้น เขาจึงนึกขึ้นได้ว่า เมื่อก่อนตอนที่เขาลำบาก ก็มีเพื่อนคนนี้เพียงคนเดียวนี่แหละที่คอยยื่นมือเข้ามาช่วย เขาจึงบอกกับลีไปว่า จะขอเป็นคนช่วยเอง
เช้าวันรุ่งขึ้น ปรากฏว่าบริษัทของลี มีเงินเข้ามหาศาล เป็นจำนวนเงินกว่า 46 ล้านบาท เขาสงสัยมากว่าเงินมาจากไหน เขาจึงนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนได้คุยกับเพื่อนเก่าคนหนึ่ง จึงโทรไปถาม แล้วก็นัดเจอกัน
สิ่งแรกที่ลีเจอหวัง เขาน้ำตาซึมพูดอะไรไม่ออก เขาบอกว่ารับเงินมากขนาดนี้ไว้ไม่ได้
หวังบอกไปว่า แค่นี้ไม่เป็นอะไรหรอก เราเป็นเพื่อนกัน บุญคุณนี้ต้องทดแทน ขอตอบแทนด้วยเงินก้อนนั้นที่เคยช่วยกันตอนลำบาก และความจริงใจที่มีให้กัน หวังว่าสักวันหนึ่งเราจะมีโอกาสได้ร่วมงานกัน และคอยช่วยกันและกันตลอดไป แม้ว่าในเวลาที่จะล้มลุกคลุกคลานมากเท่าไหร่ก็ตาม ขอเพียงเราไม่ลืมกัน เพียงเท่านี้ก็เพียงพอ
แปล / เขียน / เรียบเรียงโดย : Postsara
ไม่อนุญาตให้คัดลอก
