เขาให้ข้าวกับหญิงคนหนึ่ง” แต่โดนไล่ออก 3 วันต่อมาหัวหน้าต้องมาเชิญเขากลับไป
เมื่อไม่นานมีการนำเสนอเรื่องราวของบุคคลท่านหนึ่ง โดยเรื่องราวนั้นมีอยู่ว่า
โจ เขาเป็นเด็กบ้านนอกคนหนึ่งที่มาทำงานเป็นผู้ช่วยคนครัว อยู่ที่โรงแรมในตัวเมือง สำหรับในวันนี้แขกออกจากร้านไปหมดแล้ว โจก็กำลังจะจัดการกับอาหารที่เหลืออยู่ในครัว
แต่ทันใดนั้นเขาได้ยินกับหญิงชราคนหนึ่ง พี่กำลังเดินด้อมๆมองๆ มาขอข้าวกิน หญิงชราคนนั้นบอกว่าไม่ได้กินอะไรมาแล้ว 1 วันเต็ม
โจ ซึ่งเป็นเด็กใจดี เขาเห็นข้าวที่เหลืออยู่ ที่กำลังจะทิ้ง ก็เลยเอาไปให้หญิงชราคนนี้กินดีกว่า หญิงชราคนนั้นก็เลยปากขอบใจเขาโดยไม่หยุดไม่หย่อน
แล้วก็ยื่นชามขอข้าว เขาก็ได้ตักให้จนเต็ม แล้วก็เอาถุงพลาสติกนั้นใส่หมั่นโถให้แกเก็บไว้กินด้วย แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมหญิงชราคนนั้นไม่ยอมรับ เขายังบอกว่าอยากจะกินแค่ข้าวที่เหลือก็พอ
ในตอนที่หญิงชราคนนั้นกำลังจะเดินจากไป ผู้จัดการใหญ่ของร้านก็เดินเข้ามาพอดี แล้วเขาก็เอาข้าวในชามของหญิงชราคนนั้นเททิ้งขยะ เขายอมเททิ้งแต่ไม่ยอมให้คนอื่นเอาไปกิน แถมยังด่าว่าโจ
โรงแรมที่นี่ทำธุรกิจเพื่อหาเงิน ไม่ใช่อาหารแจกขอทาน!! เข้าใจไหม
โจพูดตอบไปด้วยอารมณ์: ก็แค่ข้าวเหลือๆ 1 ชาม ทิ้งไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรนี่ครับ อีกอย่างยายแกก็ไม่ได้มาทุกวัน ก็แค่วันนี้ผ่านมาแค่นั้น งั้นข้าวที่เหลือนี่คิดเป็นเงินเท่าไหร่ ผมจ่ายเอง ผู้จัดการด่าเสียงดัง แล้วโยนเงิน 5,000 ลงพื้น : แกยังกล้ามาเถียงชั้นเรอะ รีบๆเก็บข้าวของของแกออกไปจากร้านเลย แกโดนไล่ออกแล้ว นี่เงินเดือนเดือนนี้
โจเก็บเงินขึ้นมา แล้วหยิบชามข้าวของหญิงชรา ไปตักข้าวสวยใหม่มาหนึ่งชาม ราดด้วยกับข้าวสำหรับพนักงาน หยิบเงินออกมา 500 ก่อนจะโยนไปข้างหน้าผู้จัดการ : คนต่ำๆก็จะมองแต่อะไรต่ำๆ ชามนี้ผมจ่ายเอง
หญิงชราไม่ยอมขยับ โจก็เลยบอกว่า : ยายจ๊ะ รีบๆกินเถอะ เดี๋ยวเย็นหมด ผมยังมีมือมีเท้า ไปทำงานที่ไหนก็ได้
โจมาเมืองนี้เพื่อทำงานที่นี่ได้หกเดือนกว่าแล้ว พ่อแม่เขาก็อายุมากขึ้นเรื่อยๆ ส่วนน้องสาวกำลังเรียนหนังสือ ทางบ้านมีความต้องการใช้เงิน โจเร่ร่อนอยู่ข้างถนน ด้วยเงินไม่กี่พันในกระเป๋า เขาเสียดายเงินไม่กล้าเอาไปเช่าโรงแรมนอน ตกกลางคืนอากาศเย็นๆก็เข้าไปหลบนอนในโถงโรงพยาบาล ทำอย่างนี้มา 2 คืนแล้ว ตอนนี้เป็นช่วงปลายปี แต่โจไม่มีแผนจะกลับบ้าน เหตุผลหนึ่งก็เพราะเขาต้องการประหยัดเงิน อีกเหตุผลหนึ่งก็เพราะต้องการหางาน เก็บเงินให้ได้สักก้อน
วันที่ 3 อยู่ดีๆมือถือเขาก็ดังขึ้น คนที่โทรมาคือประธานโรงแรมที่เขาเคยทำงาน บอกให้เขาบอกว่าอยู่ตรงไหน 10 นาทีต่อมาประธานใหญ่ก็ขับรถหรูมารับโจไปที่โรงแรม แล้วจ้างเขาเป็นเชฟใหญ่ด้วยเงินเดือน 1 แสน
โจรู้สึกเหมือนตัวเองฝันไป ไม่กล้าเชื่อว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องจริง ที่แท้ หลายวันก่อน ตอนที่โจยังเป็นผู้ช่วยพ่อครัว อยู่ดีๆเชฟใหญ่ก็ปวดท้องจนแม้แต่ยืนก็แทบจะไม่ไหว แต่ลูกค้าก็ยังสั่งอาหารเข้ามาไม่ขาดสาย เชฟคนอื่นก็กำลังยุ่ง โจเลยใช้ความกล้า ทำอาหารออกไปหลายเมนู โจเคยเรียนในโรงเรียนเทคนิคมา 2 ปี บวกกับเวลา 6 เดือนที่เข้ามาเรียนรู้สังเกตที่นี่
นึกไม่ถึงว่า อาหารสองเมนูที่เขาทำพอดีไปเสิร์ฟที่โต๊ะของลูกค้าประจำ ตอนนั้นเหล่าลูกค้าพากันพูดชมไม่หยุดปาก คิดว่าโรงแรมมีเชฟชื่อดังคนใหม่เข้ามาทำงาน วันนี้เหล่าเถ้าแก่แขกประจำกลุ่มนั้นก็กลับมาที่ร้านอีกครั้ง แล้วก็ต้องการสั่งเมนูเหล่านั้นอีก แต่กลับไม่ใช่รสชาติที่ต้องการ ก็เลยโทรหาประธานโรงแรม ไม่ว่าจะใช้วิธีอะไร หรือต้องให้เงินสูงแค่ไหน ก็ต้องหารสชาตินั้นกลับมาให้ได้
พอประธานรู้ว่า โจคือคนที่ปรุงอาหาร และโดนผู้จัดการไล่ออกไปแล้ว เขาก็เลยปลดผู้จัดการไปทำตำแหน่งยามแทน โจทำอาหารด้วยหัวใจ เมื่อลูกค้าประจำกลุ่มนั้นกินเข้าไป ก็พร้อมใจกันยกนิ้วโป้งให้ประธาน แล้วว่า : กี่ปี่แล้วก็ไม่รู้ ที่ไม่ได้กินอาหารอร่อยขนาดนี้ มีคนมีฝีมือขนาดนี้ คุณไม่รู้จักเอามาใช้ ไม่อย่างนั้นยกให้ผมดีกว่า ผมจะให้เขามาเป็นพ่อครัวส่วนตัว
ประธานหัวเราะแหะๆ : จะเอาไปครอบครองคนเดียวไม่ได้หรอกครับ อยากกินก็มาที่โรงแรมก็แล้วกัน ผมเลี้ยงเอง โจขยันขันแข็งในการทำงาน ตรุษจีนก็ไม่กลับบ้าน แต่โอนเงิน 2.5 แสนไปให้พ่อแม่แทน
ขอขอบคุณ : LIEKR
