การลบเพื่อนบางคน ไปจากชีวิต อาจทำให้เรามีที่ว่าง สำหรับ “เพื่อนที่ดีกว่า”
การที่เรามีความสัมพันธ์ การเรียนรู้ ที่จะอยู่กับเพื่อนน้อยลง ในบางครั้งมันก็เป็นสิ่งที่ดีเหมือนกัน แล้วจะได้เรียนรู้ว่า จำนวนเพื่อนไม่ได้เป็นตัวตัดสินว่าชีวิตของเรานั้นดีหรือไม่ดี เพียงแค่เรามีเพื่อนแค่ 1-2 คน แต่สองคนนั้นเป็นเพื่อนที่สามารถช่วยเหลือเรา คอยเป็นกำลังใจ เป็นไปหลายสิ่งหลายๆอย่างให้เราได้ โดยที่เขานั้น สบายใจด้วย เพียงเท่านี้ เราก็คิดว่าไม่จำเป็นต้องมีเพื่อนมากนะ มีน้อย แต่มีคุณภาพ
1. ลองลดจำนวนผู้คนในชีวิตของเราลงดูไปบ้าง จำนวนนั้นมันไม่ได้เป็นตัวกำหนดว่าเราจะมีความสุขเสมอไป
2. ผู้คนที่รอบล้อมไปด้วยความหวัง อาจจะทำให้เราเฮฮาสังสรรค์กับเพื่อนได้มากมาย แต่ช่วงเวลานั้นกลับไม่ได้เป็นตัวเอง แค่พยายามทำให้คนเรานั้นรู้สึกดีแค่นั้นเอง
3. ลองให้เวลากับวงสนทนาเล็กๆดูบ้าง ให้เวลากับความลึกซึ้ง อยู่กับคนที่เรารู้จักเป็นอย่างดี และเขาก็รู้จักเราเป็นอย่างดี บทสนทนาเช่นนี้ย่อมมีความหมายเสมอ และมีมิตรภาพที่แท้จริง
4. วงสนทนาที่ดีคือวงสนทนาที่ให้ความสำคัญของการ “ฟัง” ในวงนั้นเรามักได้ฟังความทุกข์ของกันและกัน เรื่องที่หน่วงใจ เรื่องเช่นนี้ทำให้เรารู้จักกันดีขึ้น
5. วงสนทนาที่เน้นจำนวนคนเหมือนลูกโป่งที่พองตัวขยายใหญ่ แต่ผิวบาง พร้อมจะแตกโพละได้ทุกเมื่อ ไม่เหนียวแน่น
6. ในวัยหนึ่งเราอาจต้องการมีเพื่อนมาก แต่เมื่อถึงอีกวัยหนึ่งเราจะพบว่า สิ่งที่ต้องการคือเพื่อนแท้-ซึ่งไม่ต้องมากมายอะไรน้อยแต่ลึกมีคุณภาพกว่ากว้างแต่ว่างโหวง
7. เพื่อนที่แท้ คือ คนที่เรากล้าร้องไห้ต่อหน้าโดยไม่กลัวว่าเขาจะตัดสินเรา บอกความลับให้เขาฟังได้ กระทั่งเรื่องที่เราผิดพลาดหรือสามารถสารภาพบาปกับเขา
8. เพื่อนแท้อาจมีไม่มาก และเมื่อพบแล้ว เราเองก็มักจะเป็นเพื่อนแท้ของเขาเช่นกัน
9. ถึงเวลาหนึ่งจึงเข้าใจว่า เรามุ่งเน้นความต้องการผิดไป เรามุ่งเน้น “ปริมาณ” ของความรักจากคนหลายคน แต่อันที่จริงเราอาจต้องการ “ปริมาณ” นั้นจากคนเพียงคนเดียวหรือไม่กี่คน
10. ดอกไม้ปลอมทั้งช่อก็ไม่สวยเท่าดอกไม้จริงเพียงหนึ่งดอก มีเพียงดอกไม้จริงเท่านั้นมีมีกลิ่นหอมตามธรรมชาติ
11. บ่อยครั้งที่หัวเราะเฮฮากับคนจำนวนมาก แล้วรู้สึกเงียบเหงาเมื่อต้องกลับบ้านตามลำพัง
12. ต่างกันกับวงสนทนาคุณภาพที่โอบอุ้มเราไว้แม้เราจะกลับไปอยู่ตามลำพังอีกหนแต่เรารู้สึกเสมอว่ามีคนที่ห่วงใยเราและพร้อมจะปลอบโยนเราเสมอ
13. การคุยที่เนิ่นนานอย่างลึกซึ้งอาจมีเสียงหัวเราะน้อย แต่กลับทำให้เราเข้าถึงความสุขที่แท้–ซึ่งไม่จำเป็นต้องหัวเราะ
14. อย่าได้กังวลว่ามีเพื่อนน้อย จงกังวลว่าไม่มีเพื่อนแท้
15. จะรู้ได้อย่างไรว่าใครเป็น “เพื่อนแท้” ไม่ยากเลย หากเรามีคนเช่นนั้นในชีวิต เราจะรู้สึกขอบคุณที่มีเขา และเขาเองก็มักขอบคุณที่มีเราในชีวิต เราอาจพบคนเช่นนี้แค่ไม่กี่คน แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา “แจกันสวยๆ ไม่ได้ต้องการดอกไม้ทั้งทุ่งมาประดับ”
หากต้องการดอกไม้ที่เหมาะกับแจกันนั้นต่างหาก
เมื่อพบแล้ว ดอกไม้จะทำให้แจกันสวยขึ้น
ขณะเดียวกัน-แจกันก็จะทำให้ดอกไม้สวยขึ้นเช่นกัน
เขียน / เรียบเรียงส่วนหนึ่งโดย : Postsara
ขอขอบคุณ : Roundfinger, Pattaraphon Jumnung-a-nuwat
